545
ruhen iyileşmek ne kadar zor bir şeymiş, anlatamam.
meryem uzerli tükenmişlik sendromuna yakalandığında, "yoğunluktan enerjisi tükendi, yeni bir sayfa açmak için kaçtı gitti" diye düşünüp hafife almıştım. meğer kadın içten içe kendini kemiren, mutsuzluğu her gün katlanan ama kimsenin bunu fark etmediği bir ortamdan kaçmış. tükenmişlik gerçekten ne kadar sessiz, ne kadar sinsi bir çöküşmüş.
o derin yalnızlık hissi hiç azalmıyor. etrafım kalabalıkken bile.
gidenlerin boşluğu dolmuyor, eksiklikleri kanatıyor. ve içimde dalga dalga yayılan bir burukluk kalıyor. iyi olabilmek için, mutlu hissedebilmek için gün içinde o kadar çabalıyorum ki... o zorlama çaba hem yoruyor, hem zoraki olduğu için üzüyor.
kimse fark etmiyor. güldüğümde bile içim acıyor bazen. dışarıdan iyi gözükürken, içimin kan ağlaması gibi bir şey yaşıyorum…
inatla da çabalıyorum. iyi olmak için. pes etmeyi hiç düşünmedim. sadece biraz sabırsızım. biraz da umuda, güzel gelişmelere ihtiyacım var sanırım. çünkü gerçekten mutlu hissetmeyi, hayatı keyif alarak yaşamayı çok özledim. keyifsiz ve kederli olmak çok ama çok sıkıcı.
sakın ha sakın tükenmişlik sendromuna yakalanmanıza yol açacak şeyleri hafife almayın. sonra içinden çıkması hiç kolay olmuyor.
meryem uzerli tükenmişlik sendromuna yakalandığında, "yoğunluktan enerjisi tükendi, yeni bir sayfa açmak için kaçtı gitti" diye düşünüp hafife almıştım. meğer kadın içten içe kendini kemiren, mutsuzluğu her gün katlanan ama kimsenin bunu fark etmediği bir ortamdan kaçmış. tükenmişlik gerçekten ne kadar sessiz, ne kadar sinsi bir çöküşmüş.
o derin yalnızlık hissi hiç azalmıyor. etrafım kalabalıkken bile.
gidenlerin boşluğu dolmuyor, eksiklikleri kanatıyor. ve içimde dalga dalga yayılan bir burukluk kalıyor. iyi olabilmek için, mutlu hissedebilmek için gün içinde o kadar çabalıyorum ki... o zorlama çaba hem yoruyor, hem zoraki olduğu için üzüyor.
kimse fark etmiyor. güldüğümde bile içim acıyor bazen. dışarıdan iyi gözükürken, içimin kan ağlaması gibi bir şey yaşıyorum…
inatla da çabalıyorum. iyi olmak için. pes etmeyi hiç düşünmedim. sadece biraz sabırsızım. biraz da umuda, güzel gelişmelere ihtiyacım var sanırım. çünkü gerçekten mutlu hissetmeyi, hayatı keyif alarak yaşamayı çok özledim. keyifsiz ve kederli olmak çok ama çok sıkıcı.
sakın ha sakın tükenmişlik sendromuna yakalanmanıza yol açacak şeyleri hafife almayın. sonra içinden çıkması hiç kolay olmuyor.
