583
ben de en sevdiğim şiiri bırakayım buraya. fikriye hanım, mustafa kemal atatürk'ün üvey babası ragıp bey'in yeğeni olup, çocukluğundan itibaren mustafa kemal'e derin bir sevgi beslemiştir. milli mücadele yıllarında ankara'ya gelerek mustafa kemal'in yanında bulunmuş ve çankaya köşkü'nün ilk hanımefendisi olarak kabul edilmiştir. (bazı kaynaklara göre gizli şekilde evlendikleri de söylenir). ancak fikriye almanya'da tedavi görürken, mustafa kemal'in latife hanım ile evlenmesi, fikriye hanım'ı derinden etkilemiş ve bu durum onun ruhsal çöküntüsüne neden olmuştur. bu süreçte fikriye hanım'ın mustafa kemal'e olan özlemi ve kırgınlığı, yazdığı şiire yansımıştır.
ciğer parem kanıyor, sanma ki dil yâresinden,
aylardır öksüzüm, fikriye derken can veren sesinden,
döktüm payına ne kaldıysa geriye, bi-çare fikriye’den,
gel kurtar demeye kalmadı mecal, çektiğim bu çileden.
çok mu gördün kuluna, bir namey-i nesretmey-i,
isterdi kırık gönül, bir fırçayla seni resmetmey-i,
tek dileğimdir hayata veda ederken, seni bir nebze görmeyi,
nasip eder mi tanrı bilinmez, aguşunda ölmeyi.
eylemem feryat, şekvacı ise hiç değilim,
gidince esbab-ı hakikiye bilesin ki gene seninim,
cennet de olsa yerim, her gece duanı beklerim,
şems-abad olsada yattığım yer, payına yüz sürmeyi rüchan eylerim.
gel bir katre ümmid ver, gitmeden harabe-zare,
görenler sanır ki hastayım, değil, kulun divane,
çeşm-i mahmurum bitti, kan kusuyor biğane.
sevdi gönül neylesin, açık gidecek çeşm-i yar ne çare.
-fikriye
ciğer parem kanıyor, sanma ki dil yâresinden,
aylardır öksüzüm, fikriye derken can veren sesinden,
döktüm payına ne kaldıysa geriye, bi-çare fikriye’den,
gel kurtar demeye kalmadı mecal, çektiğim bu çileden.
çok mu gördün kuluna, bir namey-i nesretmey-i,
isterdi kırık gönül, bir fırçayla seni resmetmey-i,
tek dileğimdir hayata veda ederken, seni bir nebze görmeyi,
nasip eder mi tanrı bilinmez, aguşunda ölmeyi.
eylemem feryat, şekvacı ise hiç değilim,
gidince esbab-ı hakikiye bilesin ki gene seninim,
cennet de olsa yerim, her gece duanı beklerim,
şems-abad olsada yattığım yer, payına yüz sürmeyi rüchan eylerim.
gel bir katre ümmid ver, gitmeden harabe-zare,
görenler sanır ki hastayım, değil, kulun divane,
çeşm-i mahmurum bitti, kan kusuyor biğane.
sevdi gönül neylesin, açık gidecek çeşm-i yar ne çare.
-fikriye
