6
süper final'in ilk fenerbahçe maçını arkadaşlarımla bir playstation salonunda izlemiştik. maç sonunda fenerli arkadaşlar galatasaray favoriyse fener kazanır, fener favoriyse kesin fener kazanır şeklinde dalga geçmişlerdi hiç cevap vermedim fakat beraberliğin bile bize yeteceği maçta böyle kötü bir mağlubiyet almak canımı sıkmıştı. maçtan sonra hemen babam aradı. kendisi trabzonspor taraftarıdır ama böyle yenilgilerde bana takılmayı sever. ne oldu oğlum dedi gülerek telefonda. baba biz galatasaraylıyız bize bir şey olmaz dedim. yine gülerek hadi bakayım hadi üzülme dedi. geldik son maça yine aynı yerde yine aynı arkadaşlarla izliyoruz. önce semih şentürk'ün muslera'yı degaj yapacakken bozmasıyla atılan gole sevindi fenerliler. bir de tartışmaya çalışıyorlar felan saçmalamayın dedim boşuna. dakikalar geçmek bilmiyor tabi. sonra muslera'nın o müthiş kurtarışı geldi ve iyiden iyiye şampiyonluk havasına girmiştim ama tek kelime etmiyorum yine. dia atıldı. bitti bu iş diyordum. fatih terim'in bitti işaretini görürken, bende bitti bitti diyordum zaten içimden. kendimi nasıl sıktıysam bütün maç, biter bitmez nasıl sarıldıysam galatasaraylı arkadaşlarıma bir ara baktım ki 6-7 kişi kalmışız. kalan herkes fenerliymiş heralde. çıktım dışarı ilk maç dalga geçen arkadaş eğmiş başını kaldırımda çökmüş kalmış, tek kelime etmedim ona da. babam yine aradı ama bu sefer tebrik için, bir de dikkat et dedi tabi.
öyle bir şampiyonluk ki; bence bu şampiyonluğu yaşayan her galatasaraylı çok şanslı. çünkü küllerinden doğmak tam anlamıyla buydu.
o seneyi bana en güzel anlatacak kelimeler ise; şal atkımda yazıyor;
(bkz: galatasaray gerektiği yerde istediğini alacak güce sahiptir)
öyle bir şampiyonluk ki; bence bu şampiyonluğu yaşayan her galatasaraylı çok şanslı. çünkü küllerinden doğmak tam anlamıyla buydu.
o seneyi bana en güzel anlatacak kelimeler ise; şal atkımda yazıyor;
(bkz: galatasaray gerektiği yerde istediğini alacak güce sahiptir)
