67
2-0 olunca mekandan dışarı çıkıp sinirden ağlamaya başlamıştım. dışarıda durup sigaramı içerken 3-0 sesleri yükseldi içerden. öyle sinirliydim ki ne yapacağımı bilemedim, taxici kadir abiyi arayıp beni almasını söledim. mekandan çıkıp ana yola yürümek için belli bir mesafe kaydetmek gerekiyordu (zonguldak'lı olanlar bilir, bir zamanlar ece pub'tı şimdi ne oldu orası bilmiyorum) taxi'nin geleceği yere gidene kadar 4-0 oldu. taxi'yi beklerken 5-0 oldu...
ümit gole gidiyor, ümit ümit seslerini duyunca yanlış hatırlamıyorsam ümit karan zannederek tekrar mekana doğru koşmuştum, ümit karan değilde ümit özat olduğunu görüp hem 6-0 sıfır olduğu için hemde ümit özat gibi bir adamdan bile gol yediğimiz için içimde yanan yangını tarif edemem heralde.
hışımla mekanı terkettim tekrardan. bir kaç arkadaşımı da alıp taxiye bindim. atkıları formaları sallaya sallaya " sen şampiyon olmasanda, kupaları almasanda, fenerede koymasanda, seviyoruz işte var mı diyeceğin" diye böğüre böğüre evin yolunu tuttuk. kimi zaman alkışlandık, kimi zaman küfür yedik yol boyunca.
3 gün okula gitmedim, çekemezdim kimseyi. eve kapattım kendimi, unutmaya çalıştım. 4.gün okula gittiğimde sırada otururken bir anda boynuma bir atkı asıldı, 6-0 atkısı. ulan ne zaman yapıldı, ne zaman aldınız, bre pezevenkler... bak yine aklıma geldi sinirlendim... çıkarıp fırlattım atkıyı, yapacağınız işi s.... diyip çıktım sınıftan. 2 gün daha gitmedim. sonra herşey normale döndü...
o atkıyı boynuma asan sen kendini biliyorsun, bunu okuyorsan topsun oğlum...!!!!
ümit gole gidiyor, ümit ümit seslerini duyunca yanlış hatırlamıyorsam ümit karan zannederek tekrar mekana doğru koşmuştum, ümit karan değilde ümit özat olduğunu görüp hem 6-0 sıfır olduğu için hemde ümit özat gibi bir adamdan bile gol yediğimiz için içimde yanan yangını tarif edemem heralde.
hışımla mekanı terkettim tekrardan. bir kaç arkadaşımı da alıp taxiye bindim. atkıları formaları sallaya sallaya " sen şampiyon olmasanda, kupaları almasanda, fenerede koymasanda, seviyoruz işte var mı diyeceğin" diye böğüre böğüre evin yolunu tuttuk. kimi zaman alkışlandık, kimi zaman küfür yedik yol boyunca.
3 gün okula gitmedim, çekemezdim kimseyi. eve kapattım kendimi, unutmaya çalıştım. 4.gün okula gittiğimde sırada otururken bir anda boynuma bir atkı asıldı, 6-0 atkısı. ulan ne zaman yapıldı, ne zaman aldınız, bre pezevenkler... bak yine aklıma geldi sinirlendim... çıkarıp fırlattım atkıyı, yapacağınız işi s.... diyip çıktım sınıftan. 2 gün daha gitmedim. sonra herşey normale döndü...
o atkıyı boynuma asan sen kendini biliyorsun, bunu okuyorsan topsun oğlum...!!!!
