31
2 yıl aradan sonra sami yen'de şampiyonlar ligi müziğinin duyulacağı ilk maç. bu kulüp, bu taraftar o müziğe, o arenaya çok başka bakar, hisseder ve apayrı bir heyecanı olur, lakin daha ilk maçtan alınan skor ve koyulan performans bu heyecanı öldürdü, en çok üzüldüğüm şey bu. yoksa zaten kimsenin finaller kupalar beklediği yok, biz o heyecanı yaşamayı seviyoruz en çok. kuruluş amacı türk olmayan takımları yenmek olan ve bunu içinden çıktığı ülkenin makus tarihini ilk ve tek kıran takımı olarak böyle maçlar için yaşıyoruz. yaşı 20'den büyük olan herhangi bir galatasaray taraftarının lig şampiyonluğu için çok da büyük heyecan duyduğunu düşünmüyorum, aman aman sevinip gurur da duymuyoruz, yeterli de bulmuyoruz. açıkçası en büyük getirisi şampiyonlar ligine katılım hakkı şahsen benim için. kalkıp içimizdeki bu heyecanı daha başlamadan öldüren takıma da öyle böyle kızmıyorum, üstelik bunu geçen sene de ön elemede rezillik yaşatıp öldürdükten sonra. ligde kırılan rekorların, üstüste şampiyonlukların zerre önemi kalmıyor, bu camianın bu taraftarın en büyük heyecanını elinden aldıktan sonra. galatasaray taraftarı şu maça nasıl pozitif duygularla gidecekken, nerden çıktı maç, oynamadan 3-0 ı kabul ederdik vs gibi duygularla gidecek. puan almaktan, gruptan çıkmaktan vs daha farklı bir durum bu, emeği geçenlere teesüflerimi iletiyorum en kibar tabirle...
