8514
galatasaray kültürü vefa, aidiyet ve emek üzerine kurulur; barış’ın son dönemdeki duruşu ve söylemleri ise bu çizginin dışına taşmış görünüyor. nenajer cephesinden gelen akıl dışı yönlendirmeler ve zamansız açıklamalar, oyuncuyu odağından koparıp kulübün itibarını yıpratıyor; burada “pazarlık” değil “prensip” konuşur. saha içi katkı ne olursa olsun, formanın ağırlığını taşıyamayan ve kulübün önüne kendi gündemini koyan her oyuncu için “takımda yeri yoktur” cümlesi bugün her zamankinden daha nettir. yönetimin yapması gereken şeffaf ve sert bir çerçeve çizmek: iletişim disiplinini dayatmak, menajer kanalıyla kulüp üzerinde baskı kurulmasına izin vermemek, gerekiyorsa kadro dışı bırakıp değerini koruyarak satışa yönelmek ve bu tutumu altyapıdan a takıma herkese emsal kılmak. galatasaray forması; masada rest çekenin değil, sahada ter dökenin üstünde anlam kazanır; mesele yetenek değil karakterdir.
