10902
galatasaray, benim için bir takım olmakla sınırlı değil. hayatımın tüm planlarını, ona endeksli şekilde yapıyorum. beyoğlu'nda yürürken anlamsız bir anda aklıma gelmesiyle yüzümü güldürüyor, vapurda bir "senden başka" dinlemenin anlamı bambaşka, bir gece yolculuğunda ansızın aklıma gelip gözlerimi doldurması saçma ve de emsalsiz, her anımda bu kulübe aidiyet hissediyorum.
ancak sırf galatasaray forması var diye selam verdiğim tanımadığım insanların vefasız olma ihtimalleri çok üzücü. ki bu taraftarın büyük bölümü vefa duygusunu kaybetti. bizi var eden, bizi güçlü kılan "aile" olma kültürü, yerini eleştiri kültürü isimli safsataya bıraktı.
ahkam kesmek haddime değil ama benim için galatasaray, geçen sezonki kadıköy deplasmanında gol atan torreira'nın mauro icardi'ye koşarak sarılmasıdır. kendisinden çok kardeşi gibi sevdiği adam için o gol atmış olmasıdır.
galatasaray; fatih terim, gheorghe hagi, fernando muslera, hasan şaş, wesley sneijder, okan buruk, mauro icardi ve niceleridir.
fatih terim'e son sezonunda neler söylendi, "takım niye oynamıyor hoca" diye tempolar tutuldu tribünde, hasan şaş ıslıklandı, wesley sneijder bir bavulla memleketine döndü, fernando muslera ıslıklandı yahu. muslera ıslıklamak ne demek mesela? o an yaşadığım hayal kırıklığını kelimelere dökemem, ki ben çok muslera'cı birisi de değilim ama aklım almıyor bu durumu hala. adamın yaşadığını tahayyül dahi edemiyorum. bu sezon nando kalede olsa kötü mü olurdu mesela? o ıslıklayanlar, ne kattılar bu kulübe, hiç. peki muslera?
şimdi sıra icardi'ye geldi. sebep ne peki? yok. gençlerbirliği ve alanyaspor maçlarında gol atmasa liderin 4 puan gerisindeydin. ama zor zamanında yanında olana el uzatmak gibi bir durum kalmadı. etkileşimin kaynağı başka çünkü. icardi'nin bugün açıklama yapmasına sebep olanlar, ileride icardi editleri yapıp etkileşimlerini yine alacaklar. bunların lafıyla hareket edenlere ise diyecek söz yok. yazık.
ancak sırf galatasaray forması var diye selam verdiğim tanımadığım insanların vefasız olma ihtimalleri çok üzücü. ki bu taraftarın büyük bölümü vefa duygusunu kaybetti. bizi var eden, bizi güçlü kılan "aile" olma kültürü, yerini eleştiri kültürü isimli safsataya bıraktı.
ahkam kesmek haddime değil ama benim için galatasaray, geçen sezonki kadıköy deplasmanında gol atan torreira'nın mauro icardi'ye koşarak sarılmasıdır. kendisinden çok kardeşi gibi sevdiği adam için o gol atmış olmasıdır.
galatasaray; fatih terim, gheorghe hagi, fernando muslera, hasan şaş, wesley sneijder, okan buruk, mauro icardi ve niceleridir.
fatih terim'e son sezonunda neler söylendi, "takım niye oynamıyor hoca" diye tempolar tutuldu tribünde, hasan şaş ıslıklandı, wesley sneijder bir bavulla memleketine döndü, fernando muslera ıslıklandı yahu. muslera ıslıklamak ne demek mesela? o an yaşadığım hayal kırıklığını kelimelere dökemem, ki ben çok muslera'cı birisi de değilim ama aklım almıyor bu durumu hala. adamın yaşadığını tahayyül dahi edemiyorum. bu sezon nando kalede olsa kötü mü olurdu mesela? o ıslıklayanlar, ne kattılar bu kulübe, hiç. peki muslera?
şimdi sıra icardi'ye geldi. sebep ne peki? yok. gençlerbirliği ve alanyaspor maçlarında gol atmasa liderin 4 puan gerisindeydin. ama zor zamanında yanında olana el uzatmak gibi bir durum kalmadı. etkileşimin kaynağı başka çünkü. icardi'nin bugün açıklama yapmasına sebep olanlar, ileride icardi editleri yapıp etkileşimlerini yine alacaklar. bunların lafıyla hareket edenlere ise diyecek söz yok. yazık.
