88
nietzsche ve max scheler'e göre ressentiment hınç, kin ve hasetin iç içe geçtiği sahip olanı tüketen his. bugün fenerbahçe, beşiktaş, sinsi sinsi trabzonspor taraftarlarında son raddeye ulaşan galatasaray düşmanlığının izahı buradadır. bu anlık bir öfke değildir. yavaş yavaş demlenen fırsatını bulduğu an kusulan konsantre bir nefrettir. bu his onların zamanında iyi sanılabilecek taraflarını da çürütmüştür. bir intikam arzusu çaresizlikle birleşince bu delilik hali çıkar ortaya.
ressentiment sahibi kişi, ulaşamadığı veya kendisinde olmayan olumlu değerleri (örneğin, bilgelik, güzellik, asalet) kötülemeye başlar. "üzüm koruktu" diyen tilkinin durumu, klasik bir ressentiment örneğidir. kişi, elde edemediği şeye "zaten değersizdi" diyerek kendi acısını dindirir. bu, scheler'in "değer yanılsaması" dediği şeye yol açar. birey artık gerçek değerleri göremez hale gelir.
ressentiment, sürekli bir kendini kandırma halidir. birey, kendi başarısızlığının ve acısının sorumluluğunu almaktan kaçınır ve suçu sürekli olarak bir "dış düşmana" (güçlülere, sisteme, "ötekine") atar. mutsuzluğunun kaynağı her zaman başkalarıdır.
nietzsche'ye göre ressentiment'ın en tehlikeli yanı "yaratıcı" olmasıdır. ancak bu, hayata hizmet eden soylu bir yaratıcılık değildir. bu, olumsuzlamadan doğan bir yaratıcılıktır. yeni ve daha yüksek değerler üretmek yerine, mevcut yüksek değerleri yıkmaya ve çürütmeye odaklanır.
ressentiment sahibi kişi, enerjisini olumlu eylemlere veya kendini geliştirmeye değil, kin, haset ve intikam fantezilerine harcar. bu, onu reaktif (tepkisel) bir varlık haline getirir. kendi gündemi yoktur; eylemlerini her zaman nefret ettiği "ötekine" göre belirler. bu durum, nietzsche'nin tabiriyle yaşam gücünü (iktidar istencini) zayıflatır ve kişiyi "vasatlaştırır".
üzerine iyice düşünün. bize doğru her adımlarında burada izah ettiğim davranış örgüsünün izlerini göreceksiniz.
ressentiment sahibi kişi, ulaşamadığı veya kendisinde olmayan olumlu değerleri (örneğin, bilgelik, güzellik, asalet) kötülemeye başlar. "üzüm koruktu" diyen tilkinin durumu, klasik bir ressentiment örneğidir. kişi, elde edemediği şeye "zaten değersizdi" diyerek kendi acısını dindirir. bu, scheler'in "değer yanılsaması" dediği şeye yol açar. birey artık gerçek değerleri göremez hale gelir.
ressentiment, sürekli bir kendini kandırma halidir. birey, kendi başarısızlığının ve acısının sorumluluğunu almaktan kaçınır ve suçu sürekli olarak bir "dış düşmana" (güçlülere, sisteme, "ötekine") atar. mutsuzluğunun kaynağı her zaman başkalarıdır.
nietzsche'ye göre ressentiment'ın en tehlikeli yanı "yaratıcı" olmasıdır. ancak bu, hayata hizmet eden soylu bir yaratıcılık değildir. bu, olumsuzlamadan doğan bir yaratıcılıktır. yeni ve daha yüksek değerler üretmek yerine, mevcut yüksek değerleri yıkmaya ve çürütmeye odaklanır.
ressentiment sahibi kişi, enerjisini olumlu eylemlere veya kendini geliştirmeye değil, kin, haset ve intikam fantezilerine harcar. bu, onu reaktif (tepkisel) bir varlık haline getirir. kendi gündemi yoktur; eylemlerini her zaman nefret ettiği "ötekine" göre belirler. bu durum, nietzsche'nin tabiriyle yaşam gücünü (iktidar istencini) zayıflatır ve kişiyi "vasatlaştırır".
üzerine iyice düşünün. bize doğru her adımlarında burada izah ettiğim davranış örgüsünün izlerini göreceksiniz.
