27
aslında baktığınız zaman inanılmaz irrasyonel bir şey taraftarlık. örneğin benim galatasaraylı olmam için hiçbir sebep yoktur mesela. 88 doğumluyum, 8 yaşıma kadar ülkenin en başarılı takımı galatasaray değildi. babam beşiktaşlı, annem fenerbahçelidir. 11 yaşıma kadar bağdat caddesinin dibinde oturduk. liseyi galatasaray'da değil, kadıköy'de okudum. yani benim sarı ve kırmızı giymiş 11 kişinin berbat bir oyunla rezil olmasını yerinde izlemek için ülke değiştirmiş olmamın hiçbir rasyonel gerekçesi olamaz normalde.
fakat işte irrasyonel bir şey taraftarlık. ve dünyadaki ona benzer bağlılıklar, örneğin din, milliyet, siyasi görüş vs aksine herhangi bir temele de dayanmıyor. dolayısıyla tuttuğun takımın yapabilecekleriyle ilgili düşüncelerin, hayallerin de rasyonel temellere dayanması gerekmiyor.
alkmaar maçından beri ben ve etrafımdaki bütün galatasaraylılar uykuya dalmış gibiyiz. bizim jenerasyon galatasaraylıların en büyük hezimeti - stattaydım - içerideki hamburg maçıdır. sanırım hamburg maçından beri böyle bir psikolojik yıkım yaşamamıştık. rasyonel olarak baktığımız zaman gidişat bize bu oyun sürerse rize max beraberlik, alkmaar ve fenerbahçe yenilgi gösteriyor. ama işte biz irrasyonel insanlarız. binlerce insan, işi gücü bırakmış tek konulu bir sözlükte paragraflarca yazı yazıyoruz. bazen bizi hiç tanımayan milyonerleri savunmak için 1+1 evlerimizde birbirimizle kavga ediyoruz.
ben de böyle irrasyonel bir insan olarak hiçbir objektif kritere dayanmaksızın az maçını alıp turu geçeceğimize inanıyorum. bilet bulabilirsem statta da olmaya çalışacağım. umarım benim gibi 54.999 manyak da aynı şekilde düşünüyordur. zamanında bu tribün melo'a manchester maçında ittire ittire kornerden gol attırmıştı. bunu yine yapabiliriz.
fakat işte irrasyonel bir şey taraftarlık. ve dünyadaki ona benzer bağlılıklar, örneğin din, milliyet, siyasi görüş vs aksine herhangi bir temele de dayanmıyor. dolayısıyla tuttuğun takımın yapabilecekleriyle ilgili düşüncelerin, hayallerin de rasyonel temellere dayanması gerekmiyor.
alkmaar maçından beri ben ve etrafımdaki bütün galatasaraylılar uykuya dalmış gibiyiz. bizim jenerasyon galatasaraylıların en büyük hezimeti - stattaydım - içerideki hamburg maçıdır. sanırım hamburg maçından beri böyle bir psikolojik yıkım yaşamamıştık. rasyonel olarak baktığımız zaman gidişat bize bu oyun sürerse rize max beraberlik, alkmaar ve fenerbahçe yenilgi gösteriyor. ama işte biz irrasyonel insanlarız. binlerce insan, işi gücü bırakmış tek konulu bir sözlükte paragraflarca yazı yazıyoruz. bazen bizi hiç tanımayan milyonerleri savunmak için 1+1 evlerimizde birbirimizle kavga ediyoruz.
ben de böyle irrasyonel bir insan olarak hiçbir objektif kritere dayanmaksızın az maçını alıp turu geçeceğimize inanıyorum. bilet bulabilirsem statta da olmaya çalışacağım. umarım benim gibi 54.999 manyak da aynı şekilde düşünüyordur. zamanında bu tribün melo'a manchester maçında ittire ittire kornerden gol attırmıştı. bunu yine yapabiliriz.
