562
2011 yılında didier drogba duyumları için giriş yaptığım platform. 2013-2015 arası zirve dönemini yaşamıştır.
isviçre'de yapılan bir araştırmaya göre insanların büyük bir kısmını bunalıma sürüklüyormuş. türkiye gibi kaotik ülkelerde bunun daha da etkili olduğunu düşünüyorum.
kazandığımız bir maç sonrası birkaç tweet beğenmek, bir iki tane de tweet atmak için girdiğimde, anasayfaya mutlaka sinirlerimi zıplatacak birileri düşüyor.
hayır sen o kişiyi takip etmesen, sessize alsan bile takip eden kişiler alıntıladığı zaman ister istemez görüyorsun.
tam maç kazanılmış, keyifler gıcır derken bir amip yüzünden tüm keyfin kaçıyor.
hesabı kapatıp gidemiyorsun, bağımlı olmuşsun. ama bir yandan da feci şekilde tadını kaçırıyor.
insanların mutsuzluğunda ve ayrışmalarında bu platformun da büyük etkisi olduğunu düşünüyorum.
çünkü eskiden bu kadar gerizekalı ve kötü kalpli insanlar olduğunu bilmezdim.
şimdi tam anlamıyla bir manipülasyon merkezine dönüştü. saçma sapan kalıplar, saçma sapan editler, iftiralar, salakça kadın erkek ilişkileri, sonra bunlar hakkında bir dünya yorum yapan mutsuz insanlar.
müthiş toksik bir ortam. eskiden çok ciddiye almazdım ama artık reel hayatı da etkiler oldu.
insanlar normal hayatlarında da sanal ortamdaki özellikleri yansıtıyorlar. tavırları ona göre değişkenlik gösteriyor. artık tribüne takımı desteklemek için değil, instagram'a story atmak için gidenler var.
facebook sonrası twitter çölde vaha gibi gelmişti. az insan, nezih bir ortam. kimse kimseye laf atmazdı. popülarite uğruna saçma sapan işler yapmazdı. daha kaliteliydi. zaman geçtikçe insanlar akın akın gelmeye başladı, kalite düştükçe düştü. tıpkı ekşi sözlük gibi.
belki de ben bu sanal çılgınlığa ayak uyduramadım, bilmiyorum. ama eskiden her şey daha güzeldi. sanal ortam, sosyalleşme adı altında insanları yapay bir türe çevirdi.
isviçre'de yapılan bir araştırmaya göre insanların büyük bir kısmını bunalıma sürüklüyormuş. türkiye gibi kaotik ülkelerde bunun daha da etkili olduğunu düşünüyorum.
kazandığımız bir maç sonrası birkaç tweet beğenmek, bir iki tane de tweet atmak için girdiğimde, anasayfaya mutlaka sinirlerimi zıplatacak birileri düşüyor.
hayır sen o kişiyi takip etmesen, sessize alsan bile takip eden kişiler alıntıladığı zaman ister istemez görüyorsun.
tam maç kazanılmış, keyifler gıcır derken bir amip yüzünden tüm keyfin kaçıyor.
hesabı kapatıp gidemiyorsun, bağımlı olmuşsun. ama bir yandan da feci şekilde tadını kaçırıyor.
insanların mutsuzluğunda ve ayrışmalarında bu platformun da büyük etkisi olduğunu düşünüyorum.
çünkü eskiden bu kadar gerizekalı ve kötü kalpli insanlar olduğunu bilmezdim.
şimdi tam anlamıyla bir manipülasyon merkezine dönüştü. saçma sapan kalıplar, saçma sapan editler, iftiralar, salakça kadın erkek ilişkileri, sonra bunlar hakkında bir dünya yorum yapan mutsuz insanlar.
müthiş toksik bir ortam. eskiden çok ciddiye almazdım ama artık reel hayatı da etkiler oldu.
insanlar normal hayatlarında da sanal ortamdaki özellikleri yansıtıyorlar. tavırları ona göre değişkenlik gösteriyor. artık tribüne takımı desteklemek için değil, instagram'a story atmak için gidenler var.
facebook sonrası twitter çölde vaha gibi gelmişti. az insan, nezih bir ortam. kimse kimseye laf atmazdı. popülarite uğruna saçma sapan işler yapmazdı. daha kaliteliydi. zaman geçtikçe insanlar akın akın gelmeye başladı, kalite düştükçe düştü. tıpkı ekşi sözlük gibi.
belki de ben bu sanal çılgınlığa ayak uyduramadım, bilmiyorum. ama eskiden her şey daha güzeldi. sanal ortam, sosyalleşme adı altında insanları yapay bir türe çevirdi.
