61
iki maçtır üst üste takımım dallas mavericks ile oynamalarından dolayı çok yakından takip ettiğim takım. geçen sezon da iyilerdi ama bench sıkıntıları vardı ama bu sezon net bir şekilde lebron ve arkadaşlarının en büyük rakibi konumundalar. içeriden dışarıdan çok istikrarlı atan ama bunun yanında takım savunması da üst düzeyde olan bir takım.
hücumda gobert dışında kadroda olan her oyuncu iyi bir yüzde de üçlük atıyor ve bu da takımların alan savunması yapmasına engel oluyor. alan savunması olmayınca da bojan bogdanovic’in açtığı alanla gobert içeride bir canavara dönüşüyor. donovan mitchell ve mike conley orta mesafeden iyi isabet bulunca da rakip takımlar iyice afallıyor.
ama işin asıl kaymağı savunma tarafında. bu takımda her maçtan sonra skor tabelasına baktığınızda bu adam neden oynuyor diye soracağınız ama aslında tam anlamıyla bir cevher olan bir oyuncuları var. royce o’neale. bu adam rakip takımların pick and roll ve pick and pop hücumlarını mahvetmek için yaratılmış adeta. boyu çok da uzun olmamasına rağmen atletik yapısı ve çevikliği ile uzunları savunabiliyor ve takımların önemli bir hücum oyununu çok rahat ortadan kaldırabiliyor. bu da gobert’in pota altından uzaklaşmamasına ve orada büyük bir blok tehdidi olarak durmasına imkan sağlıyor. doğal olarak bu da bir bütün şeklinde takım savunmasına etki ediyor.
geçtiğimiz sene bench’ten gelen skorer oyuncu eksiklikleri vardı, mike conley’nin sakatlığı sonrasınnda jordan clarkson kadroya dahil edilmişti ve iyi de bir katkı vermişti ama artık 6. adam rolünde ve hücum için çok önemli. yine geçen sezon sık sık ilk beşte çıkan joe ingles da artık bench rotasyonunun önemli bir parçası. geçen sezon büyük sıkıntı yaşanan pota altındaki yedek oyuncu sorunu ise bir yıl aradan sonra tekrar takımı ve sistemi bilen derrick favors ile dolduruldu.
şu an sahip oldukları conley, mitchell, o’neale, bogdanovic, gobert beşi oyunun her iki yönü için çok dengeli bir beş. yedekten gelen clarkson, ingles ve favors ise düzeni hiç bozmadan oyuna monte olan parçalar. mükemmel bir kadro mühendisliği örneği. bunun sonucunda başarı da gelir umarım.
hücumda gobert dışında kadroda olan her oyuncu iyi bir yüzde de üçlük atıyor ve bu da takımların alan savunması yapmasına engel oluyor. alan savunması olmayınca da bojan bogdanovic’in açtığı alanla gobert içeride bir canavara dönüşüyor. donovan mitchell ve mike conley orta mesafeden iyi isabet bulunca da rakip takımlar iyice afallıyor.
ama işin asıl kaymağı savunma tarafında. bu takımda her maçtan sonra skor tabelasına baktığınızda bu adam neden oynuyor diye soracağınız ama aslında tam anlamıyla bir cevher olan bir oyuncuları var. royce o’neale. bu adam rakip takımların pick and roll ve pick and pop hücumlarını mahvetmek için yaratılmış adeta. boyu çok da uzun olmamasına rağmen atletik yapısı ve çevikliği ile uzunları savunabiliyor ve takımların önemli bir hücum oyununu çok rahat ortadan kaldırabiliyor. bu da gobert’in pota altından uzaklaşmamasına ve orada büyük bir blok tehdidi olarak durmasına imkan sağlıyor. doğal olarak bu da bir bütün şeklinde takım savunmasına etki ediyor.
geçtiğimiz sene bench’ten gelen skorer oyuncu eksiklikleri vardı, mike conley’nin sakatlığı sonrasınnda jordan clarkson kadroya dahil edilmişti ve iyi de bir katkı vermişti ama artık 6. adam rolünde ve hücum için çok önemli. yine geçen sezon sık sık ilk beşte çıkan joe ingles da artık bench rotasyonunun önemli bir parçası. geçen sezon büyük sıkıntı yaşanan pota altındaki yedek oyuncu sorunu ise bir yıl aradan sonra tekrar takımı ve sistemi bilen derrick favors ile dolduruldu.
şu an sahip oldukları conley, mitchell, o’neale, bogdanovic, gobert beşi oyunun her iki yönü için çok dengeli bir beş. yedekten gelen clarkson, ingles ve favors ise düzeni hiç bozmadan oyuna monte olan parçalar. mükemmel bir kadro mühendisliği örneği. bunun sonucunda başarı da gelir umarım.
