fernando muslera

kendisinin yan top sıkıntısı hep vardı. fakat o zamanlar adam gibi hava topu alan melo, ujfalusi gibi adamlarımız da vardı. beklerde eboue, riera falan vardı. ne şimdiki gibi orta açabiliyordu rakipler, ne de açtıkları ortalar bu kadar etkili olabiliyordu. takım savunması denen bir şey vardı o zamanlar takımımızda zaten. şimdi ise bu durum yok. rakip istediği gibi oynayıp istediği gibi atak yapabiliyor bize. kalecilerin performansını etkileyen bir çok parametre vardır. bizim hatamız burada işte. şimdi gelmişiz burada muslera'ya sövüyoruz yan top alamıyor diye. yahu kardeşim bu adam ilk geldiğinde de alamıyordu. fakat onun bu açığını kapatacak tonla adam vardı o zamanlar. takım zaten rakibi kaleye yaklaştırmıyordu doğru düzgün. galatasaray o zaman real madrid'i bile yenebilecek özgüvene sahip bir takımdı. dolayısıyla muslera bu özgüven ve psikolojiyle harikalar yaratabilecek ortama sahipti ve yaratıyordu da. imkansız gibi görünen kurtarışları kasmadan yapıyordu neredeyse. fakat şimdi anadolu takımına evrilmiş bir takımız. ligin son sırasındaki takım bile bize karşı 4 tane gol atabiliyor. özgüven ve psikoloji yerlerde. bu da kaleciyi direkt olarak olumsuz etkiliyor.

uzun lafın kısası, kalecileri kaleci yapan biraz da takımın nasıl savunma yaptığıdır. victor valdes gibi adam barcelona'nın yıllarca kalesini korudu. muslera'nın da önünde eskisi gibi iyi takım savunması yapan bir takım olsaydı, bugün bu kadar form düşüşü yaşamazdı.