1999
hangi spor dalı olursa olsun finalleri yapamıyoruz. olmuyor işte, gereksiz motivasyon ya da başka bir şey. belki de basiret bağlanması bilemiyorum ama tarihte tek olumlu örneği var o da biziz ya. düşününce olayın ne kadar büyük olduğu tekrar ortaya çıkıyor hakikaten. inanılmaz bir başarı.
2000
branş fark etmeksizin sporun her dalında kazanma ihtimali doğar doğmaz eli ayağı titreyenlerin ülkesi. yönetemiyoruz o anları. o soğukkanlılığı gösteremiyoruz. ya net önde olmalıyız ya geriden gelmeliyiz. maalesef kazanma ihtimalimizin olduğu kritik anlarda duygusallığımıza yeniliyoruz. heyecan, gerginlik, panik… yok yani. bir şekilde yapabildiğimiz işleri yapamaz hale geliyoruz.
bu bir eleştiri değil. zaman zaman bize mucizevi geri dönüşler yaptıran, en uçlarda duygular yaşamamıza neden olan yapımız bazen de önümüze bu seti çekiyor işte. kader…
bu vesileyle bundan 25 yıl önce fatih hocanın yaptığı şeyin ne kadar imkansız olduğunu tekrar idrak etmek lazım.
2001
alperen ve nice basketbolcuyu yetiştiren banvit’in brezilyalılara satılması, onların basketbola bütçe ayırmadığı için banvit basketbol takımının kapatılması üzerinden çok fazla kritik yapılır.
fakat finalde elimiz ayağımız titriyor o yüzden kaybediyoruz ile okuma yapmak basitlik olur.
2002
hangi alanda kaç kere final oynadın da mesela türkler final yapamaz deniyor? fırsat verilmiyor ki, bir kez voleybolda fırsat verildi çünkü onu geniş kitleler ve toksik sosyal medya taraftarı takip etmiyordu, orada da şampiyonluklar geldi zaten. sonra voleybol izlenmeye başlandı, takım avrupa şampiyonasında final oynadı, son 2 senede voleybol izlemeye başlamış insanlar santarelli'ye taktik vermeye kalkti sosyal medyadan. dahası adamın eşine bilerek kaybettiklerini yazdılar utanmadan.
final oynaya oynaya öğrenirsin kazanmaya. kırk yılın başında bir kere şans eseri finale çıktığını düşünüyorsan takımın kaznamasa da olur çünkü zaten bir daha çıkamaz. ama önemli olan tesadüfen çıkılan final değil turnuva başlarken final adaylarından biri olabilecek duruma gelmektir. o oldugunda şampiyonluk da gelir zaten.
çuvalla para harcayan psg kaç yılın sonunda alabildi şampiyonlar ligini. manchester city aynı şekilde. bizim türk takımları ise 3 transfer yapınca hedef şampiyonlar ligi yarı final diyor, bu olmazsa da başarısızlık deyip istifa falan istiyor.
turkler final oynar, bunun irkla alakası yok, tecrübe ile alakası var.
