olimpik marsilya

• 201

  de zerbi yönetiminde; pas oyununun bir miktar suyunu çıkaran fransız ekibi.
  
  bugün oynadıkları maçta*; %76 topla oynama oranı, 784 isabetli pasla 1-0 mağlup oldular.
  
  yine 2024-25 sezonunda; bazı maçlarda yaptıkları isabetli pas sayısı şu şekilde.
  
  2 mart 2025 marsilya nantes maçı: %75 topla oynama oranı ve 722 isabetli pas,
  15 şubat 2025 marsilya st etienne maçı: %71 topla oynama oranı ve 755 isabetli pas,
  5 ocak 2025 marsilya le havre maçı: %70 topla oynama oranı ve 862 isabetli pas.
  
  sonuç aldıkları da söylenebilir. psg'yi ayrı bir klasmanda değerlendirirsek; 2024-25 sezonunu şimdilik 2.sırada götürüyorlar.
• 202

  12 maç sonunda ilk defa psg'yi yenebilmişler.
  6 sezon ediyor.
  
  şampiyon olmuş gibi seviniyorlar şu an statta.
  
  (bkz: 22 eylül 2025 olimpik marsilya psg maçı)
  
  edit. kendi sahalarında uzun süre sonra yenmişler psg'yi. bu da 10 küsür sezon ediyor.
• 203

  iç sahada 14 yıl sonra bir psg galibiyeti almış ekip.
  https://x.com/sporxtv/status/1970224927241314397
• 204

  le havre'yi 6-2 yenerek paris sg'nin puan kaybettiği haftada liderliği ele alan takım. maç başına buldukları 2,6 gol ile durdurulması zor bir ekip oldular. özellikle velodrome'da çok iyi iş çıkarıyorlar.
• 205

  marsilya’ya ilk gidişimde şehrin futbolu nasıl sahiplendiğini görünce şaşırmamıştım ama yine de insanı içine çeken bir havası var. şehir sert, rüzgar sert, insanlar sert… ama hepsinin altında sıcak bir akdeniz damarının attığı belli. bu karışım zaten marsilya futbolunun kodlarını açıklıyor.
  
  velodrome’a yürürken her köşede om’ye dair bir iz görüyorsun. bir bina duvarındaki eski bir grafiti, bir bakkalın camına asılmış solmuş bir forma, karşıdan geçen bir adamın sinirli ama gururlu “allez l’om” mırıldanışı… marsilya takımı o şehrin insanı gibi: gururlu, inatçı, bazen kontrolsüz ama her zaman duygulu.
  
  takımın tarzı da şehre çok benziyor aslında. tempolu, agresif, bazen planlı gibi görünür ama çoğu zaman tamamen içgüdüyle oynayan bir yapıları var. marsilya’da kimse senden kusursuz futbol beklemiyor; savaşmanı, terini damlatmanı ve o formanın ağırlığını hissetmeni bekliyor. taraftar için mesele her zaman teknik değil, karakter. bir oyuncu 10’da 10 pas atsa ama ruhsuz görünse affetmezler; ama başka biri koşar, pres yapar, gereksiz sinirlenir, kendini parçalar… işte onlar için gerçek marsilyalı odur.
  
  benim amatör edebi tarzımla söyleyeyim: om, şehrin kalbi gibi atıyor ama ritmi hep düzensiz. bazen hızlı çarpıyor, bazen tökezliyor ama asla durmuyor. velodrome’un içindeki uğultu da tam bu yüzden bu kadar güçlü; o ses sadece tribünlerden değil, şehrin içinden geliyor.
  
  marsilya’yı ve takımını birlikte düşündüğün zaman, futbolun neden burada bir spor değil de bir karakter meselesi olduğunu daha iyi anlıyorsun. om sadece sahada oynanan bir oyun değil; şehrin insanının öfkesini, neşesini, inadını ve gururunu taşıyan bir forma aslında.