1
kaç senedir çektiğimiz sıkıntının baş sebebi. her bölgede 3 adam gibi olmayacak işler fantezilerinde değilim fakat takımımızın bazı gerçekleri var. okan hocanın oyunu fiziksellik talep ettiği için her sene kasım-şubat arasında oyuncular sıkışık fikstürde sürekli oynadıkları için fiziksel olarak düşüyor. üstüne bir de bu dönemde sürekli ve üst üste sakatlar veriyoruz. bu sebeple de dar kadrolarla mücadele etmek durumunda kalıyoruz. olacak bu işte, bunun olmama ihtimali yok. güneş doğudan doğar, kıştan sonra bahar gelir, conte takımlarında ikinci sene oyuncular çok çalışmaktan sıkılır, okan buruk takımları avrupa-lig arası mekik dokurken kasım-aralık itibariyle dökülür. hayatın kanunu işte! niye karşı çıkıyorsun peki bu kanuna? kaan üzülmesin, berkan'ın oynamıyor diye morali bozulmasın, icardi'nin belki de kendisine gelmesi için bütün bir sezona ihtiyacı olduğu sakatlığının dönüşünde yüzü düşmesin takımın içinde hissetsin kendini, sara yedeğe düştü diye morali bozuluyormuş, geçtiğimiz senelerde vah kerem surat asıyor vah ziyech mutsuz, batshuayi neden osimhen'in önünde oynayamıyormuş. como'da bile performans veremiyor gol atamıyor diye depresyona giren adam buraya gelip hamle oyuncusu olarak ciddi katkı verirken benim hakettiğim süre daha fazla deyip gitmek istedi. sanki hepsi prime hagi, prime messi performansı sergiliyorlardı da biz oynatmıyorduk. sürekli birilerinin profesyonel işlerinde keyif alma derecesi düşecek diye biz aynı şeyleri yaşıyoruz. sürekli başkaları üzülmesin diye biz üzülüyoruz. yazık galatasaray taraftarına, yazık.
