116
bundan sanırım bir 11-12 yıl önceydi. ruhsar vardı televizyonlarda... hep boştur fatih reşat nuri sahnesi'nin otoparkı, babam da karşısındaki binada çalıştığından bırakırdık rahat rahat arabamızı oraya sonra ben okula o işe. bir gün, yine boş bir gün, kenarda bir araba ve bagaja bir şeyler koyan bir adam gördüm. gözlerimin içi parladı bi anda mazhar'dı o, cem davran'dı.. arabayı atıyor da olabilirim bilemedim şimdi ,bir toyota corollası vardı galiba. konuşmadım, etmedim, yanına gitmeye cesaret bile edemedim ama işte ,yinede o ordaydı aynı yerde aynı havayı soluduk birlikte ben ona baktım hayran hayran sonuçta cem davran'la bir anım oldu bu, unutamıcağım. hayatımda gördüğüm ilk ünlü olmuştu o gün, gerçekten küçük bir çocuk için televizyonda gördüğü birini gerçek hayatta görmek kadar önemli birşey olamaz o yaşlarda. ne kadar büyürsem büyüyeyim ne kadar olgunlaşırsam olgunlaşıyım insanlar ne düşünürse düşünsün hala kuçuk bir çocuk gibi onu çok sevdiğimi söyleyebilirim herkese birlikte büyüdüğüm çocukluk kahramanım abim..
