33
maç sonunda yenemedik diye ağladığım maçtır efenim.babam işi sebebiyle şehir dışındaydı o dönem hiç unutmuyorum battaniyenin altına girmiş ağlıyordum annem teselli etmeye çalışıyordu en son babam aramış yüzümü güldürmüştü biraz beş altı yaşlarında bebeyiz tabi,öyle yani.