37
babamla oturup izlediğim ilk maçtır. babam ki fanatikliğin, taraftarlığın ötesinde binde bir maç izleyen, uefa kupası finalini izlemek yerine yatmayı tercih etmiş bir galatasaray'lıydı. maçın bitimiyle babam beni ve kendi kuzenini alıp taksim'e çıkarmıştı. hayatımda ilk kez babamla maç izlemiş, üstüne üstelik taksim meydan'ına maç için gitmenin şaşkınlığını yaşarken, birden bire bir kamyonetin üstünde milletle coşarken buldum kendimi. ayrıca bize gelen beşiktaşlı kuzenim, manchester'ın kaçırdığı her gol pozisyonunda ahlayıp vahlamaya başlayınca babam kükreyip bi güzel kapı dışarı etmişti onu. bu maç, babamı bile bu hale getirecek kadar enteresan bir maçtı.
