15691
icardi hakkındaki basit ama yerinde eleştiriler, sosyal medyanın freni olmayan etkileşim düzeninde kar topu gibi büyüyüp bambaşka bir şeye evrildi. artık icardi demek, neredeyse “etkileşim havuzu” demek. fizik ve performans üzerine yapılan makul değerlendirmeler bile, özellikle gündemsiz milli aranın da etkisiyle, zaman içinde saldırı ve yok etme noktasına savruldu.
bu ortamın kontrolden çıkmasını engellemesi gereken, aslında kulüplerin güçlü iletişim yönetimleridir. sessizlik ya da belirsizlik, bu abartılı söylemlerin daha hızlı yayılmasına zemin hazırlıyor.
ayrıca galatasaray’la ilgili en ufak konunun bile basında pireyken deveye dönüştürüldüğü açık bir gerçek. bu tuzağa düşmemenin tek yolu da eleştiriyi "eleştiri" seviyesinde tutmak. ölçüyü kaçırdığın anda, konu futbol analizinden çıkıp sosyal medya linç kültürüne malzeme oluyor.
bugün “icardi’yi eleştiriyorum ve bu artık benim manifestom” havasında yazan birçok kişi var. bu tavrı taraftarlık olarak görmüyorum. çünkü bu noktadan sonra konu performans ya da futbol olmaktan çıkıyor; kişisel takıntıya dönüşüyor. bu davranış biçiminin altında da bence farklı psikolojik ihtiyaçlar veya sorunlar yatıyor.
kısacası mesele sadece icardi eleştirisi değil; mesele eleştiri yönteminin kar topu etkisiyle nasıl yozlaştığı. bunu düzeltmek, hem camianın hem de kulübün iletişim anlamında daha sağlıklı refleksler geliştirmesiyle mümkün olabilir. ama bu konuda mevcut yönetimden beklentim oldukça düşük.
bu ortamın kontrolden çıkmasını engellemesi gereken, aslında kulüplerin güçlü iletişim yönetimleridir. sessizlik ya da belirsizlik, bu abartılı söylemlerin daha hızlı yayılmasına zemin hazırlıyor.
ayrıca galatasaray’la ilgili en ufak konunun bile basında pireyken deveye dönüştürüldüğü açık bir gerçek. bu tuzağa düşmemenin tek yolu da eleştiriyi "eleştiri" seviyesinde tutmak. ölçüyü kaçırdığın anda, konu futbol analizinden çıkıp sosyal medya linç kültürüne malzeme oluyor.
bugün “icardi’yi eleştiriyorum ve bu artık benim manifestom” havasında yazan birçok kişi var. bu tavrı taraftarlık olarak görmüyorum. çünkü bu noktadan sonra konu performans ya da futbol olmaktan çıkıyor; kişisel takıntıya dönüşüyor. bu davranış biçiminin altında da bence farklı psikolojik ihtiyaçlar veya sorunlar yatıyor.
kısacası mesele sadece icardi eleştirisi değil; mesele eleştiri yönteminin kar topu etkisiyle nasıl yozlaştığı. bunu düzeltmek, hem camianın hem de kulübün iletişim anlamında daha sağlıklı refleksler geliştirmesiyle mümkün olabilir. ama bu konuda mevcut yönetimden beklentim oldukça düşük.
