260
türk futbolu devrimcisi...
kendisinin getirdiği rüzgar, önce sepp piontek ile birlikte, sonra fatih terim ile neredeyse 30 yıl sürdü, bazen indi bazen çıktı, ama hep diri kaldı, kendisi türk futbolunda bir devrim yaratmıştır. fakat bugün gelinen noktada türk takımları bu rüzgardan son derece uzaklaşmış durumda.
beşiktaş ismini hatırlayamadığımız bir takıma elenerek konferans ligine bile kalamıyor, fenerbahçe karabağın deplasmanda 3 gol attığı benfica'yı gözünde büyütüp ortaya futbol organizasyonu dahi koyamıyor, galatasaray ise transfer rekoru kırdığı bir sezonda şampiyonlar ligi başlangıcında deplasmanda rakibinden 5 gol yiyerek başlangıç yapıyor.
biz de yaklaşık 3-4 yıldır sorunu aramaya çalışıyoruz, bazen oyuncuları suçluyoruz, bazen teknik adamları değiştiriyoruz, makas açıldı diyoruz, avrupa'da transfer rekoru kırıyoruz, ama sonuç yine aynı. tamamen bir kakafoni içerisindeyiz.
bu yazdığım incitecek ama dost acı söyler, 3 şampiyonlar ligi kupalı "special one" dediğimiz adama bile dalga geçercesine "the crying one" yakıştırması yapıyoruz, kişiliğini beğenirsiniz beğenmezsiniz ama önce bir rakibin yaptıklarına da saygı... kibir abidesine dönüştük, türkiye liginde geleni geçeni yenerek.
kişilerden bağımsız, önce farkına varmamız gereken olgu, türk futbolunda yerleşmiş olan teknik organizasyon yetersizliğidir, malesef yerli teknik direktörler avrupa arenasına göre rekabetçi bir yapıya sahip değiller, fersah fersah gerideler, asıl "makas açılması" bu yöndedir.
türk futbolunda ikinci bir derwall devrimine ihtiyaç vardır, en son yabancı şampiyon teknik direktör 2006 yılında fenerbahçe ile zico'dur. futbolcularda yabancı sınırı bu kadar serbest iken 2006'dan beri bu döngünün yabancı hoca lehine kırılamaması da avrupa arenasında topyekün olarak bize facia sonuçlar getirmektedir.
organizasyonların bu kadar kaliteli kurulduğu ortamda galatasaray kendisini avrupa'nın bir markası konumuna getirmek ve rekabetçi yapısını korumak istiyorsa, adımlarını doğru atmalıdır.
kendisinin getirdiği rüzgar, önce sepp piontek ile birlikte, sonra fatih terim ile neredeyse 30 yıl sürdü, bazen indi bazen çıktı, ama hep diri kaldı, kendisi türk futbolunda bir devrim yaratmıştır. fakat bugün gelinen noktada türk takımları bu rüzgardan son derece uzaklaşmış durumda.
beşiktaş ismini hatırlayamadığımız bir takıma elenerek konferans ligine bile kalamıyor, fenerbahçe karabağın deplasmanda 3 gol attığı benfica'yı gözünde büyütüp ortaya futbol organizasyonu dahi koyamıyor, galatasaray ise transfer rekoru kırdığı bir sezonda şampiyonlar ligi başlangıcında deplasmanda rakibinden 5 gol yiyerek başlangıç yapıyor.
biz de yaklaşık 3-4 yıldır sorunu aramaya çalışıyoruz, bazen oyuncuları suçluyoruz, bazen teknik adamları değiştiriyoruz, makas açıldı diyoruz, avrupa'da transfer rekoru kırıyoruz, ama sonuç yine aynı. tamamen bir kakafoni içerisindeyiz.
bu yazdığım incitecek ama dost acı söyler, 3 şampiyonlar ligi kupalı "special one" dediğimiz adama bile dalga geçercesine "the crying one" yakıştırması yapıyoruz, kişiliğini beğenirsiniz beğenmezsiniz ama önce bir rakibin yaptıklarına da saygı... kibir abidesine dönüştük, türkiye liginde geleni geçeni yenerek.
kişilerden bağımsız, önce farkına varmamız gereken olgu, türk futbolunda yerleşmiş olan teknik organizasyon yetersizliğidir, malesef yerli teknik direktörler avrupa arenasına göre rekabetçi bir yapıya sahip değiller, fersah fersah gerideler, asıl "makas açılması" bu yöndedir.
türk futbolunda ikinci bir derwall devrimine ihtiyaç vardır, en son yabancı şampiyon teknik direktör 2006 yılında fenerbahçe ile zico'dur. futbolcularda yabancı sınırı bu kadar serbest iken 2006'dan beri bu döngünün yabancı hoca lehine kırılamaması da avrupa arenasında topyekün olarak bize facia sonuçlar getirmektedir.
organizasyonların bu kadar kaliteli kurulduğu ortamda galatasaray kendisini avrupa'nın bir markası konumuna getirmek ve rekabetçi yapısını korumak istiyorsa, adımlarını doğru atmalıdır.
