68
son günlerde profesyonel dünyanın biraz acımasız yüzünü tecrübe ediyorum. hakikaten menajerlerin, oyuncuların, yöneticilerin bu konulara yaklaşımları çok farklı biz taraftarlara göre. bu konuda barış'a ne kadar kabahat bulabilirim bilemiyorum. bu ilişkinin uzatmalara girdiğinden dolayı çok mutlu ve başarılı biteceğini de sanmıyorum. insan tecrübe ettikçe kavrayışı da artıyor. bizler taraftar olarak oldukça samimi ve derin duygular ile destekliyoruz takımı. ancak bu onlar için bir iş, daha iyi şartlar varken oyuncu orayı ister. yönetim yerini doldurabilecrğini düşünsene onlar da izin verirdi. taraftarlık gibi duygu, aitlik hissi, rekabet ve eğlence barındıran az durum olsa da profesyonelleşme bu ruhu git gide bitiriyor gibime geliyor.
