54
dünya’nın en iyi ikinci takımının koçudur. kendisi aynı zamanda bir kaç yıl önce milletler ligi’nde altın madalya kazanmış takımın da koçudur.
dünya şampiyonası finalinde, kendince doğru bazı hamleler yapmış, maçı 2-2’ye getirmiş ve son seti 6-4 öne geçecek kadar tutmayı başarmıştır. yorgunluk, taktik üstünlük, bireysel performans gibi faktörlere bağlı olarak da altın madalya değil, gümüş madalya kazanmıştır.
tüm bu kazanımlarla kendi kariyerini sağlamlaştırırken ülkemizi de kendi branşının en elit milli takımlarından biri olarak tutmayı başarmıştır.
bir spor mücadelesinde, gelebileceğiniz en yüksek nokta neresiyse türkiye kadın voleybol takımı o noktadadır. yıllardır bu şekilde devam ediyor bu. bunu gerek takım sporu gerekse bireysel sporlarda yapabilen ikinci bir sporcu ya da spor takımımız yok. acaba, destek olmayı ve bu elit seviye müsabakalarda kaybetmeyi de mi öğrensek? sanki dünya kupası elemelerinde elenmişiz gibi cahil cahil konuşmasak mı?
hepimiz üzüldük; ama taraftar kültürü olarak biraz taktir etmeyi ve “spor bilimine” de saygı duymayı öğrenmemiz gerekiyor. senede 5 maçtan fazla voleybol izlemiyorsak, o konuda da konuşmamayı tercih etmemiz gerekiyor.
kendisine, ülkem adına yaşattığı heyecandan dolayı teşekkür ediyorum. hali hazırda 32 maçtır yenilmeyen italya milli takımına yenildi diye de “kendi ülkesine dünya kupası hediye etti” şeklinde ithamlarda bulunulduğu için diyecek bir şey bulamıyorum. umarım akşam eşiyle birlikte, sporun zirvesinde tecrübe ettikleri bu eşsiz rekabetin tadını çıkarır; güzel bir akşam yemeği yerler ve parkedeki mücadelelerine uzun uzun devam ederler. çünkü spor böyle bir şey. inanır mısınız, futbol bile böyle bir şey!
dünya şampiyonası finalinde, kendince doğru bazı hamleler yapmış, maçı 2-2’ye getirmiş ve son seti 6-4 öne geçecek kadar tutmayı başarmıştır. yorgunluk, taktik üstünlük, bireysel performans gibi faktörlere bağlı olarak da altın madalya değil, gümüş madalya kazanmıştır.
tüm bu kazanımlarla kendi kariyerini sağlamlaştırırken ülkemizi de kendi branşının en elit milli takımlarından biri olarak tutmayı başarmıştır.
bir spor mücadelesinde, gelebileceğiniz en yüksek nokta neresiyse türkiye kadın voleybol takımı o noktadadır. yıllardır bu şekilde devam ediyor bu. bunu gerek takım sporu gerekse bireysel sporlarda yapabilen ikinci bir sporcu ya da spor takımımız yok. acaba, destek olmayı ve bu elit seviye müsabakalarda kaybetmeyi de mi öğrensek? sanki dünya kupası elemelerinde elenmişiz gibi cahil cahil konuşmasak mı?
hepimiz üzüldük; ama taraftar kültürü olarak biraz taktir etmeyi ve “spor bilimine” de saygı duymayı öğrenmemiz gerekiyor. senede 5 maçtan fazla voleybol izlemiyorsak, o konuda da konuşmamayı tercih etmemiz gerekiyor.
kendisine, ülkem adına yaşattığı heyecandan dolayı teşekkür ediyorum. hali hazırda 32 maçtır yenilmeyen italya milli takımına yenildi diye de “kendi ülkesine dünya kupası hediye etti” şeklinde ithamlarda bulunulduğu için diyecek bir şey bulamıyorum. umarım akşam eşiyle birlikte, sporun zirvesinde tecrübe ettikleri bu eşsiz rekabetin tadını çıkarır; güzel bir akşam yemeği yerler ve parkedeki mücadelelerine uzun uzun devam ederler. çünkü spor böyle bir şey. inanır mısınız, futbol bile böyle bir şey!