50
ilyas salman'ın ya ya ya şa şa şa filmi vardı. filmin sonunda santrada, yağmurlu bir zeminde ağlıyordu. o akşamın sonunda milyonlar o haldeydi. beni de üzüntüden ağlatan son maç. belki yaşımızın daha küçük olmasının etkisiydi. hamburg maçı da en az bu maç kadar yaradır; ancak bu maçın son saniyelerinde bile bulacağımız gol bizim için yeterliydi. belki de son saniyeye kadar taşıdığımız umutlar, bir maç öncesinde içerde juve'yi ezip üst tura çıkma hayallerimiz, olsun en kötü san mames'te puan çıkarırız diyerek takıma olan güven, burak akdiş'in pozisyonunda gol diye ayağa kalkmamız, her şeyin o son saniyeler içinde tek tek elimizden kayıp gitmesinin yarattığı travmanın izahı yok.
