4978
the athletic ten alıntıdır
--- alıntı ---
yıl 2014’tü… victor osimhen 15 yaşındaydı. lagos’taki ultimate strikers academy adlı gençlik takımındaydı. onu izleyen, bu sırık gibi uzun forvette bir şey gören, eski nijerya milli futbolcu ayila yussuf’un kardeşi olan shira ayila adlı bir yetenek avcısı oldu. çocuğu 17 yaş altı milli takımın toplu seçmelerine davet etti.
seçmeler, 480 kilometre uzaklıktaki abuja’daydı. osimhen o güne dek lagos’tan hiç çıkmamıştı. uçak bileti almaya da parası yetmiyordu. beş arkadaşıyla ayila’nın arabasına sıkışıp 10 saatlik bir yolculuğa çıktılar.
seçmelere yüzlerce umutlu genç katılmıştı, her oyuncu yeteneklerini göstermek için sadece 15 dakikalık kısa maçlara çıkabildi. eski barcelona forveti ve 1996 olimpiyatları’nda altın madalya kazanan nijerya milli takımının oyuncularından emmanuel amunike, iyileri seçmekle görevliydi. osimhen o 15 dakikada iki gol attı. gözünün önündeki bu yetenek amunike’yi pek etkilememişti. ancak birisi - yardımcı koç muydu, yoksa takım doktoru mu, bu konuda farklı rivayetler var - ona bir şey söyledi.
“yeşil formalı çocuk”
amunike o günü şöyle anlatıyor: “onlara ‘ben pek bir şey görmedim’ dedim. ama ekibim bana gelip ‘koç, yeşil formalı çocuk...’ dedi. ben de ‘bir daha bakalım’ dedim. ertesi gün onu izlemeye zaman ayırdım. yeteneklerinin yanı sıra karakterini de beğendim: açlığı, arzusu, mücadelesi... böylece takıma girdi.”
osimhen u-17 afrika kupası’nda beş maçta dört golle gol kralı oldu ancak asıl patlamayı şili’deki u-17 dünya kupası’nda yaptı. nijerya’nın tüm maçlarında gol attı ve altı maçta 10 golle altın ayakkabı kazanırken, takımı da şampiyon oldu. yine de, o noktaya gelmek bile büyük bir mücadele gerektirmişti. çıktığı olusosun şehri, lagos’un çevreye zehirli kimyasallar ve hoş olmayan kokular yayan devasa bir çöp sahası olmasıyla biliniyor.
olusosun’a günde 10 bin ton çöp geliyordu. bunun önemli bir kısmı konteyner gemilerinden gelen elektronik atıklardı. bölgeden zehirli dumanlar yayılıyor, toprak kimyasalları emiyordu. buna rağmen, çevrede yaklaşık bin ev vardı. osimhen o evlerden birinde, 29 aralık 1998’de doğdu. christiana ve patrick’in yedi çocuğunun en küçüğüydü. osimhen birkaç yıl önce france football’a verdiği röportajda doğduğu yeri şöyle anlattı: “burada kimse size inandığını söylemez.”
su sattı, çim biçti
böyle imkansızlıklar içinde hayata başlarken zorluklara bu kez de çok küçükken annesinin vefat etmesi eklendi. bu, victor için yıkıcı bir kayıptı. birkaç ay sonra babası da işinden oldu. çocuklar çalışmak zorundaydı. en büyük ağabeyi andrew, sabah saat 4’te kalkıp gazete satıyordu. osimhen de yeni inşa edilen otoyolda trafikte duran arabalara su satmaya başladı. mahalle sakinleri için ayak işlerini yaptı. çim biçti. bir süre bilgisayar dükkanında çalıştı.
ama bir de futbol vardı. babası onun doktor olmasını istiyordu fakat victor’un hayalleri başkaydı: didier drogba olmak istiyordu. en büyük hedefi,bir gün afrika’da yılın futbolcusu ödülünü kazanmaktı.
o günlerde kardeşleriyle top yerine ezilmiş su şişeleriyle futbol oynardı. yaşıtlarından çok daha uzun olduğu için ağabeyi kendilerine katılmasına izin verirdi. bot, spor ayakkabısı... top oynayabileceği herhangi bir şey bulabilmek için çöp yığınlarını karıştırırdı. kız kardeşinin tamir edeceği bir çift ayakkabı bulduğunda duyduğu sevinci ileride defalarca anlatacaktı. bir keresinde mahallede iddialı bir röveşata yapmaya çalışırken omzunu çıkardı.
ilk kulübü, paul erikewe tarafından yönetilen gençlik takımı olusosun united’dı. osimhen ona “baba” diyordu. erikewe de “victor 10 yaşında falandı, belki daha da küçüktü, ben ve oğlum ona yardım ettik, cesaretlendirdik” diye anlatıyor o günleri.
ailesi artık orada yaşamıyor. babası 2020’de öldü, kardeşleri taşındı. ama osimhen hala olusosun’un kahramanı. insanlar maçlarını izlemek için toplanıyor. lagos’a her geldiğinde eski mahallesini ziyaret ediyor. erikewe “o geldiğinde tüm mahalle ayağa kalkar. mahallenin kahramanı. doğum gününde o burada olmasa bile, tüm mahalle bir araya gelip büyük bir parti düzenler” diyor.
wenger de istedi
2015’te düzenlenen u17 dünya kupası’nda attığı gollerden sonra, osimhen’in potansiyelini fark etmek için uzman bir scout olmaya gerek yoktu. barcelona, ajax, atletico madrid, ınter milan ve arsenal’in onunla ilgilendiği söyleniyordu. arsene wenger, osimhen ile telefonda konuştu.
sonunda, hızla a takımda oynama şansı sunduğu için bundesliga ekibi wolfsburg’u seçti. wolfsburg’un o dönemki sportif direktörü olaf rebbe “içten olduğumuzu hissetti. 18 yaşındaydı. biz ona inandık. herkes onu hemen sevdi, büyük oyuncular bile” diyor. ocak 2017’de wolfsburg’a transfer oldu ancak işler planlandığı gibi gitmedi. hafif bir diz sakatlığıyla gelmişti. bu durum ilerlemesini engelledi. ayrıca kanatta oynadı ve kimse avrupa’ya yeni gelmiş, yetenekli ama ham ve sırık gibi bu çocukla ne yapacağını bilemedi. nijerya’da sıtmaya yakalanmasıyla sorunlar büyüdü. bir ay hastanede kaldı. bu, onu önemli ölçüde geriletti.
wolfsburg’da yaşanan teknik kadro değişikliği, osimhen’in buradaki kariyerini fiilen sona erdirdi. yeni ekip onda heyecan verici bir yetenek görmedi. charleroi’nin o dönemde bir forvete ihtiyacı vardı. kulüp wolfsburg ile akıllıca bir anlaşma yaptı: osimhen’i bedelsiz kiraladı ve sezon sonunda 3 milyon euro’ya transferini kesinleştirdi.
bir topuk golüyle açıldı
osimhen, charleroi formasıyla ilk maçında beveren’e topuk vuruşuyla ilk golünü attı. o sezon 36 maçta 20 gol kaydecekti. sezon sonunda, wolfsburg onu geri almak için boşuna çaba sarf etmesine rağmen, charleroi 3 milyon euro’luk satın alma bedelini ödedi, ardından osimhen’i 15 milyon euro’ya lille’e sattı. hikayenin geri kalanını zaten biliyorsunuzdur. lille formasıyla ligue 1’de attığı 18 gol. napoli’ye 70 milyon euroluk transferi. 2023’te serie a şampiyonu ve gol kralı oldu. aynı sene afrika’da yılın futbol oyuncusu ödülünü kazandı ve 1999’da bu ödülü kazanan nwankwo kanu’dan sonra bu başarıyı elde eden ilk nijeryalı oldu.
--- alıntı ---
--- alıntı ---
yıl 2014’tü… victor osimhen 15 yaşındaydı. lagos’taki ultimate strikers academy adlı gençlik takımındaydı. onu izleyen, bu sırık gibi uzun forvette bir şey gören, eski nijerya milli futbolcu ayila yussuf’un kardeşi olan shira ayila adlı bir yetenek avcısı oldu. çocuğu 17 yaş altı milli takımın toplu seçmelerine davet etti.
seçmeler, 480 kilometre uzaklıktaki abuja’daydı. osimhen o güne dek lagos’tan hiç çıkmamıştı. uçak bileti almaya da parası yetmiyordu. beş arkadaşıyla ayila’nın arabasına sıkışıp 10 saatlik bir yolculuğa çıktılar.
seçmelere yüzlerce umutlu genç katılmıştı, her oyuncu yeteneklerini göstermek için sadece 15 dakikalık kısa maçlara çıkabildi. eski barcelona forveti ve 1996 olimpiyatları’nda altın madalya kazanan nijerya milli takımının oyuncularından emmanuel amunike, iyileri seçmekle görevliydi. osimhen o 15 dakikada iki gol attı. gözünün önündeki bu yetenek amunike’yi pek etkilememişti. ancak birisi - yardımcı koç muydu, yoksa takım doktoru mu, bu konuda farklı rivayetler var - ona bir şey söyledi.
“yeşil formalı çocuk”
amunike o günü şöyle anlatıyor: “onlara ‘ben pek bir şey görmedim’ dedim. ama ekibim bana gelip ‘koç, yeşil formalı çocuk...’ dedi. ben de ‘bir daha bakalım’ dedim. ertesi gün onu izlemeye zaman ayırdım. yeteneklerinin yanı sıra karakterini de beğendim: açlığı, arzusu, mücadelesi... böylece takıma girdi.”
osimhen u-17 afrika kupası’nda beş maçta dört golle gol kralı oldu ancak asıl patlamayı şili’deki u-17 dünya kupası’nda yaptı. nijerya’nın tüm maçlarında gol attı ve altı maçta 10 golle altın ayakkabı kazanırken, takımı da şampiyon oldu. yine de, o noktaya gelmek bile büyük bir mücadele gerektirmişti. çıktığı olusosun şehri, lagos’un çevreye zehirli kimyasallar ve hoş olmayan kokular yayan devasa bir çöp sahası olmasıyla biliniyor.
olusosun’a günde 10 bin ton çöp geliyordu. bunun önemli bir kısmı konteyner gemilerinden gelen elektronik atıklardı. bölgeden zehirli dumanlar yayılıyor, toprak kimyasalları emiyordu. buna rağmen, çevrede yaklaşık bin ev vardı. osimhen o evlerden birinde, 29 aralık 1998’de doğdu. christiana ve patrick’in yedi çocuğunun en küçüğüydü. osimhen birkaç yıl önce france football’a verdiği röportajda doğduğu yeri şöyle anlattı: “burada kimse size inandığını söylemez.”
su sattı, çim biçti
böyle imkansızlıklar içinde hayata başlarken zorluklara bu kez de çok küçükken annesinin vefat etmesi eklendi. bu, victor için yıkıcı bir kayıptı. birkaç ay sonra babası da işinden oldu. çocuklar çalışmak zorundaydı. en büyük ağabeyi andrew, sabah saat 4’te kalkıp gazete satıyordu. osimhen de yeni inşa edilen otoyolda trafikte duran arabalara su satmaya başladı. mahalle sakinleri için ayak işlerini yaptı. çim biçti. bir süre bilgisayar dükkanında çalıştı.
ama bir de futbol vardı. babası onun doktor olmasını istiyordu fakat victor’un hayalleri başkaydı: didier drogba olmak istiyordu. en büyük hedefi,bir gün afrika’da yılın futbolcusu ödülünü kazanmaktı.
o günlerde kardeşleriyle top yerine ezilmiş su şişeleriyle futbol oynardı. yaşıtlarından çok daha uzun olduğu için ağabeyi kendilerine katılmasına izin verirdi. bot, spor ayakkabısı... top oynayabileceği herhangi bir şey bulabilmek için çöp yığınlarını karıştırırdı. kız kardeşinin tamir edeceği bir çift ayakkabı bulduğunda duyduğu sevinci ileride defalarca anlatacaktı. bir keresinde mahallede iddialı bir röveşata yapmaya çalışırken omzunu çıkardı.
ilk kulübü, paul erikewe tarafından yönetilen gençlik takımı olusosun united’dı. osimhen ona “baba” diyordu. erikewe de “victor 10 yaşında falandı, belki daha da küçüktü, ben ve oğlum ona yardım ettik, cesaretlendirdik” diye anlatıyor o günleri.
ailesi artık orada yaşamıyor. babası 2020’de öldü, kardeşleri taşındı. ama osimhen hala olusosun’un kahramanı. insanlar maçlarını izlemek için toplanıyor. lagos’a her geldiğinde eski mahallesini ziyaret ediyor. erikewe “o geldiğinde tüm mahalle ayağa kalkar. mahallenin kahramanı. doğum gününde o burada olmasa bile, tüm mahalle bir araya gelip büyük bir parti düzenler” diyor.
wenger de istedi
2015’te düzenlenen u17 dünya kupası’nda attığı gollerden sonra, osimhen’in potansiyelini fark etmek için uzman bir scout olmaya gerek yoktu. barcelona, ajax, atletico madrid, ınter milan ve arsenal’in onunla ilgilendiği söyleniyordu. arsene wenger, osimhen ile telefonda konuştu.
sonunda, hızla a takımda oynama şansı sunduğu için bundesliga ekibi wolfsburg’u seçti. wolfsburg’un o dönemki sportif direktörü olaf rebbe “içten olduğumuzu hissetti. 18 yaşındaydı. biz ona inandık. herkes onu hemen sevdi, büyük oyuncular bile” diyor. ocak 2017’de wolfsburg’a transfer oldu ancak işler planlandığı gibi gitmedi. hafif bir diz sakatlığıyla gelmişti. bu durum ilerlemesini engelledi. ayrıca kanatta oynadı ve kimse avrupa’ya yeni gelmiş, yetenekli ama ham ve sırık gibi bu çocukla ne yapacağını bilemedi. nijerya’da sıtmaya yakalanmasıyla sorunlar büyüdü. bir ay hastanede kaldı. bu, onu önemli ölçüde geriletti.
wolfsburg’da yaşanan teknik kadro değişikliği, osimhen’in buradaki kariyerini fiilen sona erdirdi. yeni ekip onda heyecan verici bir yetenek görmedi. charleroi’nin o dönemde bir forvete ihtiyacı vardı. kulüp wolfsburg ile akıllıca bir anlaşma yaptı: osimhen’i bedelsiz kiraladı ve sezon sonunda 3 milyon euro’ya transferini kesinleştirdi.
bir topuk golüyle açıldı
osimhen, charleroi formasıyla ilk maçında beveren’e topuk vuruşuyla ilk golünü attı. o sezon 36 maçta 20 gol kaydecekti. sezon sonunda, wolfsburg onu geri almak için boşuna çaba sarf etmesine rağmen, charleroi 3 milyon euro’luk satın alma bedelini ödedi, ardından osimhen’i 15 milyon euro’ya lille’e sattı. hikayenin geri kalanını zaten biliyorsunuzdur. lille formasıyla ligue 1’de attığı 18 gol. napoli’ye 70 milyon euroluk transferi. 2023’te serie a şampiyonu ve gol kralı oldu. aynı sene afrika’da yılın futbol oyuncusu ödülünü kazandı ve 1999’da bu ödülü kazanan nwankwo kanu’dan sonra bu başarıyı elde eden ilk nijeryalı oldu.
--- alıntı ---
