4631
üniversitedeyken ultraslan mevzularıyla alakalı uzunca bir süre kendisine ulaşmaya çalışmıştık. şirketi arıyoruz sekreter çıkıyor, cebini arasak açmıyor. sonra bir gün toplantıda gündeme geldi. dedim arıyorum sürekli ama açmıyor, aha bi daha arayayım, açmadığını görün. biraz çaldı, tam herkes ümidi kesip goygoya başlamışken telefon açıldı. ben de heyecanlandım zaten açmaz diye ne diyeceğimi hiç düşünmemiştim, üzerine kendine has şivesiyle sesi gelince tutamadım kendimi bastım kahkahayı. ben gülme krizine girince abdurrahim albayrak sinirlendi, saydırmaya başladı. ben bi yandan kusura bakmayın diyorum bir yandan anıra anıra gülüyorum. sonra bir daha aramaya yüzümüz olmamıştı. tekrardan kusura bakmasın. *
