1106
bugün oturdum hikayesini baştan sona okudum. zaten biliyordum ama tüm süreci şöyle bi 15 dakikada okuyunca daha da canım daha da sıkıldı. 2 yıldan kısa bir sürede tamamen sağlıklı ve gencecik bir adamın yavaş yavaş erimesini okumak bile zorken kendisi kimbilir neler yaşadı...
ben bir üroloji hekimiyim. hastalarıma mümkün mertebe bir vaka gözüyle bakmaya çalışıyorum çünkü ipeyroda olduğu gibi bir bağ kurduğunda senin de toparlanman çok zor oluyor. ama ipeyro'nun savaşına 2 yıldır şahidiz. o yüzden yazdıklarını okudukça farklı bir acı hissettim ister istemez. mesela o geçirdiği böbreğe stent ameliyatı teoride 5 dakika ama pratikte tümör önümüzü tıkıyorsa saatler alabiliyor ve bazen başarılı da olunamıyor. bunu bilen biri olarak her cümlesinde ne kadar acı çektiğini anlamak ve empati yapmak bile çok yorucuyken, bunu yaşamak... barsaklarla ilgili yaşadıklarını ise hayal bile edemiyorum. uzun süre umudunu da kaybetmeden savaşa devam edebilmesi çok dirençli bir yapısı olduğunu gösteriyor. belli ki en güzel şekilde savaşıp kaybetmiş. son kaçınılmaz olsa da ona teslim olmamış. ne büyük bir güç. ona da bu yakışırdı. bilmiyorum bizler bukadar dirençli olabilir miydik, ne mutlu ona ki son ana kadar başını eğmemiş...
hayat zor. o kötü şeyler hiç başımıza gelmez, hep başkalarına olur sanıyoruz ama öyle değil. böyle zamanlarda bir kere daha görüyoruz ki derdimiz var sandığımız şeyler o kadar ufak ve önemsiz ki... çoğumuzla aynı yaşta olan bir kardeşimizin yaşadıkları bize bunları bir kere daha öğretti.
bu sözlükten bir ipeyro geçti, mücadelesi ve tavrı ile bize çok şey gösterdi. görmek isteyene üzerine uzun uzun düşünülecek gurur dolu bir savaş izletti. ruhu şad olsun...
ben bir üroloji hekimiyim. hastalarıma mümkün mertebe bir vaka gözüyle bakmaya çalışıyorum çünkü ipeyroda olduğu gibi bir bağ kurduğunda senin de toparlanman çok zor oluyor. ama ipeyro'nun savaşına 2 yıldır şahidiz. o yüzden yazdıklarını okudukça farklı bir acı hissettim ister istemez. mesela o geçirdiği böbreğe stent ameliyatı teoride 5 dakika ama pratikte tümör önümüzü tıkıyorsa saatler alabiliyor ve bazen başarılı da olunamıyor. bunu bilen biri olarak her cümlesinde ne kadar acı çektiğini anlamak ve empati yapmak bile çok yorucuyken, bunu yaşamak... barsaklarla ilgili yaşadıklarını ise hayal bile edemiyorum. uzun süre umudunu da kaybetmeden savaşa devam edebilmesi çok dirençli bir yapısı olduğunu gösteriyor. belli ki en güzel şekilde savaşıp kaybetmiş. son kaçınılmaz olsa da ona teslim olmamış. ne büyük bir güç. ona da bu yakışırdı. bilmiyorum bizler bukadar dirençli olabilir miydik, ne mutlu ona ki son ana kadar başını eğmemiş...
hayat zor. o kötü şeyler hiç başımıza gelmez, hep başkalarına olur sanıyoruz ama öyle değil. böyle zamanlarda bir kere daha görüyoruz ki derdimiz var sandığımız şeyler o kadar ufak ve önemsiz ki... çoğumuzla aynı yaşta olan bir kardeşimizin yaşadıkları bize bunları bir kere daha öğretti.
bu sözlükten bir ipeyro geçti, mücadelesi ve tavrı ile bize çok şey gösterdi. görmek isteyene üzerine uzun uzun düşünülecek gurur dolu bir savaş izletti. ruhu şad olsun...
