17940
çocukluğum kaotik bir galatasaray izleyerek geçti. zaman zaman 5-1'lik kupa maçı, 2006 şampiyonluğu gibi başarılar görsek de ekseriyetle üzgün çocuklardık. çocukluk travmam 6-0'lık maçtır mesela. nasıl ağladığımı hala hatırlarım. zaman bu şekilde ilerlerken galatasaray da tekrarlanamayan sönük başarılar elde ediyordu. derken bir seçim oldu ünal aysal geldi. ilk iş olarak fatih terim'i getirdi. agresif şekilde transfer pazarına girildi. ujfa-reyes-forlan üçlüsünden bir tek ujfa geldi. eboue'si melo'su, selçuk'u, elmander'i derken baya baya bir takım olduk. starımız arda'ya veda etmek zorunda kalsak da baya baya yakışıklı bir takım olduk. o zamanlarda kale hepimizin kabusuydu. kimleri görmedi ki bu gözler. ıstavroz çeken orkun'u mu lensini unutup 150 metreden gol yiyen franco'yu mu de santis'i mi? hele hele bir zapata gerçeği var ki ne siz sorun ne ben söyleyeyim. işte bu ahvalde italya'dan bir haber geldi. yakışıklı, güler yüzlü bir çocuk. ilk antreman görüntüleri ve sürekli gülerek neşe saçması hala gözlerimde. dedik heralde baya baya bir kalecimiz var. dedik ama hiçbirimiz bu kadarını beklemiyordu. o güler yüzlü çocuk geldi dünyaları kurtardı. hepimizin kalbini fethetti. satılamaz, satılması teklif edilemez seviyesine bizi getirdi. derken zaman su gibi akıp geçtı. aralıklı sönük geçen başarılarımıza, çocukluk travması olan fener derbilerine bir sünger çekti ki bugün hala çektiği o süngerin izleri duruyor. kendisiyle madrid'e manu'ya sahayı dar ettiğimiz de oldu kadıköy'de kupa kaldırdığımız da oldu. bugün 19 kupayı güler yüzüyle kaldıran o genç çocuk buradan kocaman bir ailesi ve kendisini gözü yaşlı izleyen milyonlarca taraftar bıraktı. seni çok seviyoruz. dünyanın neresine gidersen git hangi kupa için mücadele edersen et arkanda milyonlarca büyük galatasaray taraftarı bulacaksın. bu kulübe kattıkların için, biz galatasaraylılara yaşattıkların için sana ne kadar teşekkür etsek az. iyi ki varsın nando. iyi ki bizimle oldun. iyi ki kalbimize girdin!
