3330
geçen günlerde hikayesine serkan akkoyun'dan şahit oldum. dünyanın en zor coğrafyalarından birinde lagos'ta avrupa'nın atıklarını boşalttığı bir gettoda doğup 7 yaşında annesini kaybettikten sonra iki odalı evinin bir odasını kiraya verdiklerini ve 8 kişi aynı odada kaldıklarını öğrendim. ilk kramponunu o çöp yığınlarından bulup çıkarıyor. mahallenin teyzelerine işlerinde yardım ediyor, onlar da ufak harçlıklarla kendisini sevindiriyor. sonrasında büyük bir futbolcu oluyor. o mahalleyi hiç bırakmıyor, oradan bir ekibi var ve bir afrikalı gibi yaşayarak nereye giderlerse gitsinler hayatlarına devam ediyorlar. menajeri ile yollarını ayırıyor bir süre önce. o dönem napoli transferi sürecinde rahatsızlanan babasının yanına göndermiyor menajeri, sonrasında duygusal kararları ağır basıyor osimhen'in. oradaki insanlar hala zor şartlarda yaşıyor ve osimhen bölge insanına ciddi maddi kaynak sağlıyor, hatta oraya gittiğinde çantalarla parayı arkasında ekibi dağıttığı görüntüler var. yani osimhen oraya bakmaya devam ediyor, ailesi ve insanları orada. sadece sosyoekonomik şartlar seviyesinde değil insani şartlar seviyesinde bir yaşam zorluğu var. dolayısıyla 130-140 milyon euro kazanıp bunun ciddi bir bölümünü halkı için kullanan fahri bir devlet başkanı gibi yaşayan bir adamı da şampiyonlar ligi, premier lig vb. tercih etmedi diye yargılamak çok doğru olmayabilir. osimhen'i tanıyoruz, nasıl bir insan olduğunu biliyoruz. gitsin halkının umudu olsun bunu bir amaç edindiyse. sözleşmesini tamamlayınca şartlar oluşursa gelir. insanları hayatlarına göre değerlendirmek lazım. burada yaşattıkları için kendisine minnettarım ve bir galatasaraylı olarak asla unutmayacağım. buraya çok isimli insanlar geldi ama vasat transfer öznesi oldular. osimhen ise gerçekten her saniyesinin hakkını verdi.
