16 dakika

14 mayıs 2006'daki hayatımın en uzun, en geçmek bilmeyen anlarından. tam o saatte babamın ofisindeydim. küçücük bir tüplü televizyonun üst köşesindeki skoru takip ederek şampiyon olup olamayacağımızı bekledim. galatasaray'ın maçı bitti ancak fenerbahçe'ninki bir türlü bitmek bilmedi. canlı spor yayını yok, akıllı telefon yok, sosyal medya yok ne olup bittiği hakkında hiç bir fikrim yok. her saniye fenerbahçe 2 ha yazdı ha yazacak diye gerilerek bekledim. nihayet maç skoru ekrandan kalktı. babamla beraber ürkek bir şekilde caddeye çıktık. galatasaray atkılıların kutlamaya başladığını görmek yüreğime su serpti. saatlerce kutladık. benim gördüğüm en gergin 2. şampiyonluktu.

12 mayıs 2012 kadıköy 1.