17939
fatih terim'in son dönemi ciddi bir hayal kırıklığıydı benim için. 90'lı yıllarda türk futbolunda devrim yapmış, 2010'lu yıllarda 2000 yılından beri gördüğüm en dominant galatasaray'ı izletmiş hocayı tanıyamıyordum artık. kendi fıtratına, galatasaray'a kattığı ruha tamamen zıt bir fatih terim vardı.
sahada koşmayan, ayakta duramayan, etliye sütlüye karışmayan oyuncuların sırf ayak kalitesi yüzünden ne olursa olsun ilk seçenek olduğu, pas oyunu oynama inadıyla oynanan mıy mıy bir futbol oynatan bir fatih hoca vardı. elbette ki imkanları ffp'den dolayı kısıtlıydı ancak bilirdik ki ne olursa olsun fatih terim'in takımı bu kadar koşmadan, statik oynamamalı. sahada yürüyen, ayakta duramayan feghouli, babel, falcao gibi oyunculara bu kadar tolerans gösterilmesi fatih hoca takımında olacak iş değildi mesela. veya belhanda gibi bir disiplinsizlik ve istikrarsızlık abidesi futbolcu her maça on bir çıkamazdı. bu kadar başıboşluk normal değildi ve hatta takım antrenman yapmıyor söylentileri de o zaman çıkmıştı. genç oyuncular transfer ederek girdiği sezonda bile en sonunda babel ve feghouli'ye dönmüştü hoca. o dönem futboldan ve galatasaray maçlarını izlemekten epey soğumuştum.
yanlış anlaşılma olmasın. okan hoca'yla fatih hoca'nın karşılaştırması değil bu. okan hoca ilk geldiği sene forma adaleti, koşan ve hızlı oynayan bir takım büyük heyecan yaratmıştı bende. elbette ki ciddi manada çok transfer yapılıp takım yenilenmişti ancak yine de icardi, mertens gibi oyuncuların bile bu kadar koşması büyük işti benim gözümde. kazımcan bile sol bekte sırıtmıyordu o takımda. zaniolo gibi bir isim rashica'yı kesemiyordu vs. ikinci senesinde prag maçı büyük hayal kırıklığı olsa da bayern ve manchester'a karşı oynananan futbolla bize 90'lı yıllarda yaşadığımız gururu ve galatasaray'ı hatırlatan maçlar çıkarmıştı okan hoca. bu takım ve okan hoca geliştikçe o yıllarda fatih terim'in türk futbolunda yaptığı devrimi yapacak diye çok ümitlenmiştim kendi adıma.
ancak bugün geldiğimiz noktada, okan hoca'yla ilgili büyük bir hayal kırıklığı içerisindeyim ve umudu kesmiş durumdayım. onca imkana, onca harcanan paraya, galatasaray tarihinin en pahalı kadrosuna rağmen yine galatasaray maçlarını izlemekten soğuduğum bir noktadayım. takımın yarısı sahada ayakta duramayacak halde, aynı oyuncular ısrarla sürekli oynatılıyor, inadına ileri şişirilen toplarla hücum edilmeye çalışılan kısır ve gram zevk vermeyen bir oyun anlayışımız var. ali koç, acun falan bile motive edemiyor beni artık. umurumda olmamaya başladı şampiyonluk resmen.
bu saatten sonra okan hoca düzelir mi bilmiyorum. ancak pek umudum yok, çünkü ısrarla teşhisi doğru koyamıyor gibi. futbol öyle bir oyun ki guardiola, klopp gibi hocalar bile üst seviyede kalabilmek için sürekli kendilerini yenilemek, zaaflarını öğrenen takımlara karşı sürekli oyunlarını geliştirmek, oyuncularının motivasyonlarını yüksek tutmak zorunda kalıyorlar. ve onların bile tıkandıkları nokta gelebiliyor işte. ben okan hoca'nın kendi oyun sistemine olan inancına bu kadar erken ve bu kadar fazla teslim olmasını beklemezdim. ama maalesef durum böyleyse eğer yapacak fazla bir şey yok gibi ve bu şartlar altında da yakın zamanda ayrılık mecburi gözüküyor.
sahada koşmayan, ayakta duramayan, etliye sütlüye karışmayan oyuncuların sırf ayak kalitesi yüzünden ne olursa olsun ilk seçenek olduğu, pas oyunu oynama inadıyla oynanan mıy mıy bir futbol oynatan bir fatih hoca vardı. elbette ki imkanları ffp'den dolayı kısıtlıydı ancak bilirdik ki ne olursa olsun fatih terim'in takımı bu kadar koşmadan, statik oynamamalı. sahada yürüyen, ayakta duramayan feghouli, babel, falcao gibi oyunculara bu kadar tolerans gösterilmesi fatih hoca takımında olacak iş değildi mesela. veya belhanda gibi bir disiplinsizlik ve istikrarsızlık abidesi futbolcu her maça on bir çıkamazdı. bu kadar başıboşluk normal değildi ve hatta takım antrenman yapmıyor söylentileri de o zaman çıkmıştı. genç oyuncular transfer ederek girdiği sezonda bile en sonunda babel ve feghouli'ye dönmüştü hoca. o dönem futboldan ve galatasaray maçlarını izlemekten epey soğumuştum.
yanlış anlaşılma olmasın. okan hoca'yla fatih hoca'nın karşılaştırması değil bu. okan hoca ilk geldiği sene forma adaleti, koşan ve hızlı oynayan bir takım büyük heyecan yaratmıştı bende. elbette ki ciddi manada çok transfer yapılıp takım yenilenmişti ancak yine de icardi, mertens gibi oyuncuların bile bu kadar koşması büyük işti benim gözümde. kazımcan bile sol bekte sırıtmıyordu o takımda. zaniolo gibi bir isim rashica'yı kesemiyordu vs. ikinci senesinde prag maçı büyük hayal kırıklığı olsa da bayern ve manchester'a karşı oynananan futbolla bize 90'lı yıllarda yaşadığımız gururu ve galatasaray'ı hatırlatan maçlar çıkarmıştı okan hoca. bu takım ve okan hoca geliştikçe o yıllarda fatih terim'in türk futbolunda yaptığı devrimi yapacak diye çok ümitlenmiştim kendi adıma.
ancak bugün geldiğimiz noktada, okan hoca'yla ilgili büyük bir hayal kırıklığı içerisindeyim ve umudu kesmiş durumdayım. onca imkana, onca harcanan paraya, galatasaray tarihinin en pahalı kadrosuna rağmen yine galatasaray maçlarını izlemekten soğuduğum bir noktadayım. takımın yarısı sahada ayakta duramayacak halde, aynı oyuncular ısrarla sürekli oynatılıyor, inadına ileri şişirilen toplarla hücum edilmeye çalışılan kısır ve gram zevk vermeyen bir oyun anlayışımız var. ali koç, acun falan bile motive edemiyor beni artık. umurumda olmamaya başladı şampiyonluk resmen.
bu saatten sonra okan hoca düzelir mi bilmiyorum. ancak pek umudum yok, çünkü ısrarla teşhisi doğru koyamıyor gibi. futbol öyle bir oyun ki guardiola, klopp gibi hocalar bile üst seviyede kalabilmek için sürekli kendilerini yenilemek, zaaflarını öğrenen takımlara karşı sürekli oyunlarını geliştirmek, oyuncularının motivasyonlarını yüksek tutmak zorunda kalıyorlar. ve onların bile tıkandıkları nokta gelebiliyor işte. ben okan hoca'nın kendi oyun sistemine olan inancına bu kadar erken ve bu kadar fazla teslim olmasını beklemezdim. ama maalesef durum böyleyse eğer yapacak fazla bir şey yok gibi ve bu şartlar altında da yakın zamanda ayrılık mecburi gözüküyor.
