120
artık geride kalmış bi' ünvan ne yazık ki....
80'li yılların başında doğdum. benim hem anne hem de baba tarafım istisnasıdır fbli'dir. beni de dört bi' koldan sarmışlardı fbli olayım diye hem kendi inatçı karakterimden hem de galatasaray'ın avrupada koyduğu karakterden ötürü fbli olmadım üstelik o dönemler fb'nin en şaşaalı dönemleri arkaslarına türkiye'deki konumu bugünkünden çok çok ötede olan tsk'yı almışlardı. tsk ülkenin idaresinde söz sahibiydi. fb'nin maçları ordu'nun en önemli paşaları şeref tribününe dizilir, istisnasız her maçı seyrederlerdi. o dönemler birçok hakemin tsk'da da görev alan astsubay ya da subay olduğunu unutmamak lazım gelir.
bugün 30'ların sonunda ya da 40'ların başlarında olanlar fb dominasyonu olmasına rağmen büyük ölçüde avrupa başarılarından dolayı galatasaraylı olmuştur. o zamanları şöyle anlatayım, bi' çocuğun fb'li olmaması istisnaydı çünkü tüm gazeteler, basın yayın organları en çok fb'ye sayfa ya da süre ayırır, dizi film karakterleri fbli olurdu. ülkede müthiş bi' fb bombardımanı vardı. sayı olarak da azdı galatasaraylılar ancak 90'ların ortaları gibi sayımız artmıştı hemen hemen eşitlenmişti. 2000'lerle birlikte sayı bizim lehimize açıldı ancak bunun en önemli nedeni, galatasaray'ın alameti farikası, olmazsa olmazı avrupada yarışmacı olmaktır. istersek 5 sene üst üste şampiyon olalım avrupada yarışmacı olamazsak ben açıkçası tam olarak tatmin olamam.
seri a, bugünün premier ligiyken yani en iyi oyuncuların tercihi ettiği ve reytingi en üst olduğu dönemlerde galatasaray roma ile eşleşmiş ilk maçı 3-1 kaybetmişti. ben de o zamanlar ilkokula gidiyor olmalıyım. o ilk maçı da seyretmişim rahmetli hıncal uluç yorumcuydu hiç unutmam 2. maç için sadece ben değil herkes umutluydu o zaman ailemle kavga edip okula gitmedim öğlen saatlerinde olan maçı izleyebilmek için. papin mustafa'nın olağanüstü çabasına karşın 3-2 kazanmamıza rağmen elenmiştik elbette içimde burukluk vardı ama üzülmemiştim oyunla, skorla beni tatmin etmişti. belki de içimden tam anlamlandıramadığım ama her sene üstüne konarak gidilen bi' avrupa macerasının elbette bi' gün taçlanacağını sezmişimdir, bilemem ama bugün galatasaray o günlerinden epey uzakta bu duruma mutlaka bi' hal çaresi bulunması gerekiyor.
80'li yılların başında doğdum. benim hem anne hem de baba tarafım istisnasıdır fbli'dir. beni de dört bi' koldan sarmışlardı fbli olayım diye hem kendi inatçı karakterimden hem de galatasaray'ın avrupada koyduğu karakterden ötürü fbli olmadım üstelik o dönemler fb'nin en şaşaalı dönemleri arkaslarına türkiye'deki konumu bugünkünden çok çok ötede olan tsk'yı almışlardı. tsk ülkenin idaresinde söz sahibiydi. fb'nin maçları ordu'nun en önemli paşaları şeref tribününe dizilir, istisnasız her maçı seyrederlerdi. o dönemler birçok hakemin tsk'da da görev alan astsubay ya da subay olduğunu unutmamak lazım gelir.
bugün 30'ların sonunda ya da 40'ların başlarında olanlar fb dominasyonu olmasına rağmen büyük ölçüde avrupa başarılarından dolayı galatasaraylı olmuştur. o zamanları şöyle anlatayım, bi' çocuğun fb'li olmaması istisnaydı çünkü tüm gazeteler, basın yayın organları en çok fb'ye sayfa ya da süre ayırır, dizi film karakterleri fbli olurdu. ülkede müthiş bi' fb bombardımanı vardı. sayı olarak da azdı galatasaraylılar ancak 90'ların ortaları gibi sayımız artmıştı hemen hemen eşitlenmişti. 2000'lerle birlikte sayı bizim lehimize açıldı ancak bunun en önemli nedeni, galatasaray'ın alameti farikası, olmazsa olmazı avrupada yarışmacı olmaktır. istersek 5 sene üst üste şampiyon olalım avrupada yarışmacı olamazsak ben açıkçası tam olarak tatmin olamam.
seri a, bugünün premier ligiyken yani en iyi oyuncuların tercihi ettiği ve reytingi en üst olduğu dönemlerde galatasaray roma ile eşleşmiş ilk maçı 3-1 kaybetmişti. ben de o zamanlar ilkokula gidiyor olmalıyım. o ilk maçı da seyretmişim rahmetli hıncal uluç yorumcuydu hiç unutmam 2. maç için sadece ben değil herkes umutluydu o zaman ailemle kavga edip okula gitmedim öğlen saatlerinde olan maçı izleyebilmek için. papin mustafa'nın olağanüstü çabasına karşın 3-2 kazanmamıza rağmen elenmiştik elbette içimde burukluk vardı ama üzülmemiştim oyunla, skorla beni tatmin etmişti. belki de içimden tam anlamlandıramadığım ama her sene üstüne konarak gidilen bi' avrupa macerasının elbette bi' gün taçlanacağını sezmişimdir, bilemem ama bugün galatasaray o günlerinden epey uzakta bu duruma mutlaka bi' hal çaresi bulunması gerekiyor.
