8906
atarız-yeriz, kazanırız-kaybederiz önemli degil. okan buruk iyi bir teknik direktör. iyi bir hoca kendisi. bu tartışmaya açık bir konu değil. kendisi iyi bir teknik direktör olduğunu bence galatasaray'da ispat etmedi zaten. akhisar'da, rize'de ve başakşehir'de net olarak iyi bir teknik direktör olduğunu gösterdi ve sadece "florya'nın evladı" tanımıyla değil, başarılı ve kupa kazanma becerisi olan bir teknik direktör olarak tesislerden içeri girdi. aşağı yukarı buradaki herkesin bu konuda net olduğunu düşünüyorum.
çok daha iyi olması/mükemelleşmesi için iki konuya yoğunlaşması gerektiğini düşünüyorum hocamızın. birincisi, orta saha. riskli oyun, gözü kara oyun, hücum oyunu diyerek hocanın bazı tercihlerinden maç önlerinde mutluluk duyabiliriz ama bu anlayışı bazı maçları bir kumara çeviriyor. zar atıyoruz oyunun belirli dakikalarında. bu oyunda orta sahanın sağlamlığı çok önemli. yere sağlam basan, güçlü, tempolu bir orta saha. orta sahaya yeterli önemi vermediğini düşünüyorum hocanın geçen yazdan beri. oyunu tutma, oyunu kontrol etme gibi şeylerden ziyade, bir an önce golü/golleri bulma hevesi var. orta sahayı tutma, rakibi o bölgede sindirme, o bölgenin hakimiyetini ele geçirme gibi şeyleri çok da fazla umursamıyor. ben bir futbol izleyicisi olarak, hocanın sahip olduğu çok başarılı istastiklere rağmen, bunu çok doğru bulmuyorum. orta alan çok önemli bir bölge. az önem verilecek, boş bırakılacak alan değil. daha fazla ihtimam göstermeliyiz ve çok daha net isimler almalıyız buraya. zar atmamalıyız. yere sağlam basan, tempolu, son 3-4 senesi randımanlı geçmiş oyunculara yönelmeliyiz.
hocaya dair zayıf gördüğüm ikinci kısım da anlık refleksleri. spontane müdahale ve çok hızlı çözüm bulma gibi konularda aşırı muhafazakar ve biraz da inatçı bir tutumu var. artık tek tek saymaya gerek yok; geçen sezonki beşiktaş deplasmanından itibaren başlayarak neredeyse 10'u buldu oyunu kaybettiğimiz halde sahaya müdahale etmediği maç sayısı. golü yiyip yememek önemli degil ama oyunu kaybettiğimiz ve atak üstüne atak yediğimiz anlar çok uzun sürüyor maç içerisinde. 10 dakika, 15 dakika, 20 dakika; müdahalesiz, iletişimsiz, kaderimize razı bir şekilde geçiyor. bu dün mesela tribünleri de çok gerdi ve binlerce insanı "bir şey yap" moduna soktu. gereksiz gerildik. oyuncu değiştirmek de değil tek çare değil bu arada. sahadakilere seslenmiyor bile böyle durumlarda hoca; kendilerine çekidüzen vermeleri için bağırmıyor bile kenardan. biz tribünde izliyoruz, hoca ve ekibi de maalesef kenarda izliyor. bunu artık yapmamalı. bu artık şans-şanssızlık noktasını çoktan geçti. bile bile lades haline geldi.
gayet iyi bir teknik direktör olan okan buruk hocamız, eğer bu iki konu başlığında da gelişim gösterirse, çok daha iyi bir teknik direktörlük kariyerine sahip olacaktır bana kalırsa. böyle bir gelişim, hem kendisi için hem galatasaray için hem kariyer hedefleri çok iyi olacaktır. umarım da olur.
çok daha iyi olması/mükemelleşmesi için iki konuya yoğunlaşması gerektiğini düşünüyorum hocamızın. birincisi, orta saha. riskli oyun, gözü kara oyun, hücum oyunu diyerek hocanın bazı tercihlerinden maç önlerinde mutluluk duyabiliriz ama bu anlayışı bazı maçları bir kumara çeviriyor. zar atıyoruz oyunun belirli dakikalarında. bu oyunda orta sahanın sağlamlığı çok önemli. yere sağlam basan, güçlü, tempolu bir orta saha. orta sahaya yeterli önemi vermediğini düşünüyorum hocanın geçen yazdan beri. oyunu tutma, oyunu kontrol etme gibi şeylerden ziyade, bir an önce golü/golleri bulma hevesi var. orta sahayı tutma, rakibi o bölgede sindirme, o bölgenin hakimiyetini ele geçirme gibi şeyleri çok da fazla umursamıyor. ben bir futbol izleyicisi olarak, hocanın sahip olduğu çok başarılı istastiklere rağmen, bunu çok doğru bulmuyorum. orta alan çok önemli bir bölge. az önem verilecek, boş bırakılacak alan değil. daha fazla ihtimam göstermeliyiz ve çok daha net isimler almalıyız buraya. zar atmamalıyız. yere sağlam basan, tempolu, son 3-4 senesi randımanlı geçmiş oyunculara yönelmeliyiz.
hocaya dair zayıf gördüğüm ikinci kısım da anlık refleksleri. spontane müdahale ve çok hızlı çözüm bulma gibi konularda aşırı muhafazakar ve biraz da inatçı bir tutumu var. artık tek tek saymaya gerek yok; geçen sezonki beşiktaş deplasmanından itibaren başlayarak neredeyse 10'u buldu oyunu kaybettiğimiz halde sahaya müdahale etmediği maç sayısı. golü yiyip yememek önemli degil ama oyunu kaybettiğimiz ve atak üstüne atak yediğimiz anlar çok uzun sürüyor maç içerisinde. 10 dakika, 15 dakika, 20 dakika; müdahalesiz, iletişimsiz, kaderimize razı bir şekilde geçiyor. bu dün mesela tribünleri de çok gerdi ve binlerce insanı "bir şey yap" moduna soktu. gereksiz gerildik. oyuncu değiştirmek de değil tek çare değil bu arada. sahadakilere seslenmiyor bile böyle durumlarda hoca; kendilerine çekidüzen vermeleri için bağırmıyor bile kenardan. biz tribünde izliyoruz, hoca ve ekibi de maalesef kenarda izliyor. bunu artık yapmamalı. bu artık şans-şanssızlık noktasını çoktan geçti. bile bile lades haline geldi.
gayet iyi bir teknik direktör olan okan buruk hocamız, eğer bu iki konu başlığında da gelişim gösterirse, çok daha iyi bir teknik direktörlük kariyerine sahip olacaktır bana kalırsa. böyle bir gelişim, hem kendisi için hem galatasaray için hem kariyer hedefleri çok iyi olacaktır. umarım da olur.
