975
tüm maçlarımızı ve birçok bjk ve fb maçını 90 dk izlediğim sezon.
üç büyüklerin tamamı istisnai periyodlar dışında leş bir top oynadı. şampiyonluğu az biraz hak etti diyebileceğimiz iki takım vardı, biz ve bjk. ama fener sondan bir önceki hafta içerde rıza’nın sivasına akıl almaz bir 3 puan bırakmasa belki de şampiyondu. biz bjk ile billong milliong birbirimizi yerken herifler kupayı alıp gideceklerdi.
bazıları zaruretten panik transferi olsa da (omar out yedlin in gibi) cimbom transferde çok hatalar yaptı. devre arası transfer dönemi de doğru kullanılamadı. yedlin gibi yetersiz veya gedson gibi kaliteli ama hazır olmayan ya da mohamed gibi mental olarak zayıf, devamlılığı olmayan topçular ile ikinci yarıya girildi. fatih hocanın aklındaki guardiola oyunu doğru düzgün sahaya işleyemedi. hemen her maç sürprize açık hâle, hatta bazen rus ruletine döndü. bazı maçları mucizevi şekilde kazanırken (babel’in son dakikada malatya deplasmanında 30 metreden gol atması, kasımpaşa maçında son anlarda kazanılan penaltı, kadıköy deplasmanında var’ın kırk yılda bir işe yaraması gibi), birçok maçta ise her anlamda epic fail’ler yaşandı (kasımpaşa d, ankaragücü d, konya d, rize e, sivas e maçları gibi). hiç kuşkusuz hakem performansları bizi çok olumsuz etkilerken (özellikle ankaragücü d, antalya e, alanya e gibi maçlarda) rakiplere zaman zaman can suyu oldu.
tüm bu olumsuzluklara rağmen fatih hoca biraz tecrübesiyle biraz inatçılığıyla, biraz futbol birikimiyle, biraz iletişim zekasıyla az biraz da şansıyla son üç haftaya 6 puan geride giren camiamıza son topa kadar şampiyonluk heyecanı yaşattı.
bu şike mike hikayesi dışında benim içimde ukde kalan en önemli konu beşiktaş e maçında 3-1 öndeyken ve momentum tamamen bize dönmüşken frene basıp gol yeme korkusuyla oyunu yavaşlatmamızdı. tam bir faciaydı. güya futbolcular bjk’nin göztepe’ye puan kaybedeceğini ve puan farkıyla şampiyon olacağımızı hissetmişler. oysa bu maçta atılacak bir gol ya bizi şampiyon yapacak, ya da malatya maçını kazanamamamız için sahaya füze atılacaktı.
öyle veya böyle geride kaldı. bu sezon bizim inebahtı yenilgimiz oldu. bjk’nin batışını geciktirdi, bize ivme kaybettirdi. ancak 2 sene sonra tekrar taşlar yerine oturmaya başladı. herkes ait olduğu yere döndü. bu yıl hata yapmazsak (ki yaparsak başını kaldıracak olan rakip bjk’dir bence) bu sefer daha büyük farklar açılacak rakiplerle.
üç büyüklerin tamamı istisnai periyodlar dışında leş bir top oynadı. şampiyonluğu az biraz hak etti diyebileceğimiz iki takım vardı, biz ve bjk. ama fener sondan bir önceki hafta içerde rıza’nın sivasına akıl almaz bir 3 puan bırakmasa belki de şampiyondu. biz bjk ile billong milliong birbirimizi yerken herifler kupayı alıp gideceklerdi.
bazıları zaruretten panik transferi olsa da (omar out yedlin in gibi) cimbom transferde çok hatalar yaptı. devre arası transfer dönemi de doğru kullanılamadı. yedlin gibi yetersiz veya gedson gibi kaliteli ama hazır olmayan ya da mohamed gibi mental olarak zayıf, devamlılığı olmayan topçular ile ikinci yarıya girildi. fatih hocanın aklındaki guardiola oyunu doğru düzgün sahaya işleyemedi. hemen her maç sürprize açık hâle, hatta bazen rus ruletine döndü. bazı maçları mucizevi şekilde kazanırken (babel’in son dakikada malatya deplasmanında 30 metreden gol atması, kasımpaşa maçında son anlarda kazanılan penaltı, kadıköy deplasmanında var’ın kırk yılda bir işe yaraması gibi), birçok maçta ise her anlamda epic fail’ler yaşandı (kasımpaşa d, ankaragücü d, konya d, rize e, sivas e maçları gibi). hiç kuşkusuz hakem performansları bizi çok olumsuz etkilerken (özellikle ankaragücü d, antalya e, alanya e gibi maçlarda) rakiplere zaman zaman can suyu oldu.
tüm bu olumsuzluklara rağmen fatih hoca biraz tecrübesiyle biraz inatçılığıyla, biraz futbol birikimiyle, biraz iletişim zekasıyla az biraz da şansıyla son üç haftaya 6 puan geride giren camiamıza son topa kadar şampiyonluk heyecanı yaşattı.
bu şike mike hikayesi dışında benim içimde ukde kalan en önemli konu beşiktaş e maçında 3-1 öndeyken ve momentum tamamen bize dönmüşken frene basıp gol yeme korkusuyla oyunu yavaşlatmamızdı. tam bir faciaydı. güya futbolcular bjk’nin göztepe’ye puan kaybedeceğini ve puan farkıyla şampiyon olacağımızı hissetmişler. oysa bu maçta atılacak bir gol ya bizi şampiyon yapacak, ya da malatya maçını kazanamamamız için sahaya füze atılacaktı.
öyle veya böyle geride kaldı. bu sezon bizim inebahtı yenilgimiz oldu. bjk’nin batışını geciktirdi, bize ivme kaybettirdi. ancak 2 sene sonra tekrar taşlar yerine oturmaya başladı. herkes ait olduğu yere döndü. bu yıl hata yapmazsak (ki yaparsak başını kaldıracak olan rakip bjk’dir bence) bu sefer daha büyük farklar açılacak rakiplerle.
