4927
vallahi emre'nin hakkında galatasaray taraftarı tarafından yazılanlar beni şaşırtmıyor. iki güzel pr çalışmasına, iki duygulu söze ama en çok da başarıya tapan bir taraftar profili olduk.
hoca 4. döneminde gelio üst üste 2 sene şampiyon yaptıktan sonra galatasaray taraftarında öyle bir kibir oluştu ki her seyi tepe taklak etti. bu kibrin oluşmasında da sosyal medyanın bu denli popüler olduğu zamandaki ilk küçük dominasyon olması yatıyor. 3. terim doneminden hamzalı sampiyonluğa kadar geçen 4 senede 3 şampiyonluk+ çok başarılı avrupa süreci olsa da twitter bu denli yaygın değildi. futbolu yönetenlere yön verme, taraftar atışmalarının arenası olma mertebesine son yıllarda erişti twitter. bizim üst üste gelen 2 şampiyonluğumuza, fenerbahçenin başarısızlıkları üstüne büyük umutlarla gelen ali koç'un hüsran yaratması bizim taraftarda sonsuza kadar sürecek bir bahar yanılsaması yarattı ve kibre boğulduk.
bunun tezahürleri ne oldu? istediğimiz oyuncular ve bizi isteyen oyuncular gerek siyasetin peşkeşi gerek yönetimlerimizin becerisizlikleri ile rakiplerimize giderken 'transer düellosu yapılan futbolcular zaten verim vermiyor yea' gibi hayatımda duyduğum en saçma yetinmelere tutunduk. 3 kuruş karşı takımdan az verdik diye sevinirken almadıklarımızın yerine mecbur aldıklarımıza dünyalar verdik, verim de alamadık.
başka ne oldu? sosyal medyada, sözlüklerde 'abi kendimize bakalım, gsyiz biz' derken 3 kuruş akıl sahibi b. uslular algılarla takımını kollattı. 2019-2021 arası- ne hikmetse başarısiz olduğumuz ilk sezonda kesildi- spor medyası ve en büyük rakibin senin ismini sürekli ve sürekli şaibe, feto gibi kelimelerle yan yana kullandı, ortak bir ses bile çıkaramadın.
günün sonunda ne oldu, başarısızlık geldi. bu kibirli taraftar da kulubü neden sevdiğini unuttu. emreler değere bindi, twitterda hüzünlu videolar yapılır oldu başarı potansiyeli var diye.
selim soydan terim'i almaya çalıştı. aziz yıldırım arda'yı. bunların günahı neydi mesela? hadi hocayı geçtim. bugün emre sözlükte arda'dan daha çok saygı görüyor. sadece şuan düşmediği için. yoksa, arda'nın ne topçuluğu ne galatasaraylılığının zekatına yaklaşamaz emre. ama şuan ayakta. maalesef yeni profil galatasaray taraftarı buna çok endeksli. taraftar mı müşteri mi scout mu hoca mı olacağına karar veremiyor, durumuna göre hepsi olmaya çalışıyor. bu denli geniş bir grubu genelleyip konuşmak da doğru değil. fakat, son yıllarda en ortak olabildiğimiz sey başarı bağımlısı olmak.
bu arada emre'den nefret etmem. volkan'dan da etmediğim gibi. bugünkü teknik direktörümüzün en yakın arkadaşı adam. hepimizin de hayatında fenerbahçeli, besiktasli dostları var. fakat, çok da seçimlerine meşruiuyet kovalamaya da sessiz kalamıyorum. kendisine sunulan opsiyonların daha fazlaları metinlere, fatihlere, ardalara, ışıllara da sunuldu. ellerinin tersi ile ittiler.
hoca 4. döneminde gelio üst üste 2 sene şampiyon yaptıktan sonra galatasaray taraftarında öyle bir kibir oluştu ki her seyi tepe taklak etti. bu kibrin oluşmasında da sosyal medyanın bu denli popüler olduğu zamandaki ilk küçük dominasyon olması yatıyor. 3. terim doneminden hamzalı sampiyonluğa kadar geçen 4 senede 3 şampiyonluk+ çok başarılı avrupa süreci olsa da twitter bu denli yaygın değildi. futbolu yönetenlere yön verme, taraftar atışmalarının arenası olma mertebesine son yıllarda erişti twitter. bizim üst üste gelen 2 şampiyonluğumuza, fenerbahçenin başarısızlıkları üstüne büyük umutlarla gelen ali koç'un hüsran yaratması bizim taraftarda sonsuza kadar sürecek bir bahar yanılsaması yarattı ve kibre boğulduk.
bunun tezahürleri ne oldu? istediğimiz oyuncular ve bizi isteyen oyuncular gerek siyasetin peşkeşi gerek yönetimlerimizin becerisizlikleri ile rakiplerimize giderken 'transer düellosu yapılan futbolcular zaten verim vermiyor yea' gibi hayatımda duyduğum en saçma yetinmelere tutunduk. 3 kuruş karşı takımdan az verdik diye sevinirken almadıklarımızın yerine mecbur aldıklarımıza dünyalar verdik, verim de alamadık.
başka ne oldu? sosyal medyada, sözlüklerde 'abi kendimize bakalım, gsyiz biz' derken 3 kuruş akıl sahibi b. uslular algılarla takımını kollattı. 2019-2021 arası- ne hikmetse başarısiz olduğumuz ilk sezonda kesildi- spor medyası ve en büyük rakibin senin ismini sürekli ve sürekli şaibe, feto gibi kelimelerle yan yana kullandı, ortak bir ses bile çıkaramadın.
günün sonunda ne oldu, başarısızlık geldi. bu kibirli taraftar da kulubü neden sevdiğini unuttu. emreler değere bindi, twitterda hüzünlu videolar yapılır oldu başarı potansiyeli var diye.
selim soydan terim'i almaya çalıştı. aziz yıldırım arda'yı. bunların günahı neydi mesela? hadi hocayı geçtim. bugün emre sözlükte arda'dan daha çok saygı görüyor. sadece şuan düşmediği için. yoksa, arda'nın ne topçuluğu ne galatasaraylılığının zekatına yaklaşamaz emre. ama şuan ayakta. maalesef yeni profil galatasaray taraftarı buna çok endeksli. taraftar mı müşteri mi scout mu hoca mı olacağına karar veremiyor, durumuna göre hepsi olmaya çalışıyor. bu denli geniş bir grubu genelleyip konuşmak da doğru değil. fakat, son yıllarda en ortak olabildiğimiz sey başarı bağımlısı olmak.
bu arada emre'den nefret etmem. volkan'dan da etmediğim gibi. bugünkü teknik direktörümüzün en yakın arkadaşı adam. hepimizin de hayatında fenerbahçeli, besiktasli dostları var. fakat, çok da seçimlerine meşruiuyet kovalamaya da sessiz kalamıyorum. kendisine sunulan opsiyonların daha fazlaları metinlere, fatihlere, ardalara, ışıllara da sunuldu. ellerinin tersi ile ittiler.
