galatasaray

belli periyotlarda kaos yaşamayı ve berbat duruma düşüp oradan zirveye çıkmayı alışkanlık haline getirmiş bir kurumsal yapısı var.
yani ya zirvede oluyor ya dibi görüyor. arası orta noktası yok. gerçekten bu yapısının uzman incelemesi ve apayrı bir analizi gerekiyor.
mesela ezeli rakipleri bu kaosu yaşadığında bir değişim bir aksiyon yapıp günü kurtarabiliyor hatta taraftarının ağzına bir parmak bal çalıp çoğu şeyi sümen altı yapabiliyor.
ama galatasaraya gelince aman yarabbi o kaos dibine kadar yaşanacak taraftarı hiçbir şeyle kandıramıyorlar çünkü bir parmak bala tav olacak bir profili yok bizim taraftarın.
zira galatasarayda bir kaos olunca gönderilen gidiyor onu gönderende kısa süre sonra yol alıyor.
gelen farklı bir sayfa açıyor veya açmaya çalışıyor sonra o gelende aynı girdabı yaşayıp gidiyor.
ömrümün şu son 10 yılında bu dejavuyu o kadar çok gördüm ki galatasarayda. kimse birini gönderince rahat edemiyor.
değişim fikri er yada geç onu uygulayanı da değiştiriyor.
sanki galatasarayın böyle bir anayasası varmış gibi her gelenin aynı şeyleri yapıp farklı bir sonuç bekliyor.