68
biterken gözlerden yaş damlatan belgesel.
ben ki o kadar fanatik değilimdir, ben ki şu anda doğru düzgün maç bile izlemem zamansızlıktan, işten, güçten. hadi doğrusunu söyleyeyim, en azından kendime dürüst olayım: ligin ve emekliliğini yaşamaya gelen futbolcuların leşliğinden. ancak bu belgeselin anlattığı zamanlar, ah o zamanlar...
her şeyin şimdikinden daha kaliteli, daha rafine, daha temiz olduğu, ülke olarak pek çok alanda başarılar elde edebildiğimiz zamanlardı. uluslar arası arenada çok daha saygın olduğumuz, bir türk takımının avrupa'nın en iyisi olduğu, olmasını geçtim, olabildiği zamanlardı. şimdiki çocukların hayal bile edemeyeceği o zamanlar, neyse ki bizim çocukluğumuzun gerçekliğiydi. darısı bizim çocuklarımızın başına.
hepsi geride kaldı elbette. ne başarı kaldı, ne çocukluk, ne naiflik, ne o galatasaray ne de o ülke. geçmiş olsun, gözyaşı dökmeye devam.
ben ki o kadar fanatik değilimdir, ben ki şu anda doğru düzgün maç bile izlemem zamansızlıktan, işten, güçten. hadi doğrusunu söyleyeyim, en azından kendime dürüst olayım: ligin ve emekliliğini yaşamaya gelen futbolcuların leşliğinden. ancak bu belgeselin anlattığı zamanlar, ah o zamanlar...
her şeyin şimdikinden daha kaliteli, daha rafine, daha temiz olduğu, ülke olarak pek çok alanda başarılar elde edebildiğimiz zamanlardı. uluslar arası arenada çok daha saygın olduğumuz, bir türk takımının avrupa'nın en iyisi olduğu, olmasını geçtim, olabildiği zamanlardı. şimdiki çocukların hayal bile edemeyeceği o zamanlar, neyse ki bizim çocukluğumuzun gerçekliğiydi. darısı bizim çocuklarımızın başına.
hepsi geride kaldı elbette. ne başarı kaldı, ne çocukluk, ne naiflik, ne o galatasaray ne de o ülke. geçmiş olsun, gözyaşı dökmeye devam.
