37
her biri bir maçı unutulmaz kılabilecek bir sürü olayın yaşandığı efsanevi maç. 3 tane penaltı kararı çıkmıştır. maçın başında hakan ünsal'ın aldığı penaltıyı hakan şükür gole çevirememişti. ilk yarının sonunda ve ikinci yarının başında atılan gollerle öne geçti galatasaray. hagi'nin attığı kendisinin birinci takımının ikinci golü gerçekten mükemmeldir. ceza sahasının köşesinden uzak doksana geçirmiştir büyük usta. volkan kilimci isimli vatandaş sıçmalara doyamamıştır ayrıca. iki hatalı çıkışının biri penaltı olmuş diğeri doğruda golle sonuçlanmıştır.
son dakikadaki penaltı pozisyonu ise tarihte ne ilktir, ne de son olacaktır. kendi takımının lehine bir sonuç çıkarsa böyle hoşgörülü yorumlar yaparsın, takımının aleyhine sonuç çıkarsa sinkaflı cümleleri sıralarsın. o pozisyonda tek kesin olan şey arif'in yerde kıvranırken olayın farkında bile olmadığıdır.
velhasıl bu maçtan alınan galibiyetle galatasaray bitime 5 maç kala 5 puanlık farkı korumuştur. bir sonraki hafta yine inönü stadı'nda oynanan maçta bu sefer beşiktaş-galatasaray maçı oynanmış, hagi'nin 85. dakikada gelen penaltı golüyle alınan beraberlik sonrası puan farkı 5 olarak kalmıştır. iki hafta üst üste penaltı kararıyla aldığımız 4 puan beşiktaşlı duruşu gereği tezahürata çevirilmiş vahap beyaz ahmet çakar şerefsizsin galatasaray metaforu ortaya çıkmıştır.
oysa bu iki maçtan sonraki hafta oynanan karşılaşmada beşiktaş'ın istanbulspor'a 4-3 kaybettiğini kimse hatırlamaz. şimdi sorulsa bu maçlardan sonra bir anlamı yoktur falan derler. oysa beşiktaş o maçı çevirebilmek için götünü yırtmıştır son 15 dakikada. gel gelelim karşılıklı gollerden sonra kazanan istanbulspor olmuştur. bu iki maç beşiktaşlıların olması gerektiğini savunduğu gibi bitse dahil yine şampiyon galatasaray olacaktır.
bu maçta galatasaray parçalı forma-siyah şort kombinasyonu ile çıkmıştır. doksanlı yıllarda kalan en güzel ayrıntılardan biridir bu kombinasyon, sonra zaman içinde denenmez oldu. özellikle o sezon giyilen parçalı forma sarı-kırmızı bir bayrak gibidir. kolları ayrı parçalı, gövdesi ayrı parçalıdır. istanbulspor da ikonik beyaz formasıyla oynamıştır. 5 mayıs 1996 trabzonspor fenerbahçe maçı sonrası "keşke biz maçı kaybetseydik ama o trabzonspor taraftarı intihar etmeseydi " dediği için yüce türk büyüğü ali şen tarafından fenerbahçe'den kovulan oğuz-aykut ikilisi, beşiktaş'ın eskiye çıkardığı gökhan keskin, galatasaray'dan düşen hamza hamzaoğlu, ligin belalılarından gerson candido de paulo, okan buruk'un abisi fuat buruk gibi enteresan bir kadrosuyla sahadaydı. nitekim bu enteresan sentezle oluşturulan kadro ligi 6. bitirip intertoto kupasına gitmeye hak kazanmıştı.
tribünler ise tek kelimeyle şampiyonluk tribünüdür. tıklım tıkış, sivil giyimli, boydan boya boyama pankartlar ve bitmeyen gürültü... özet görüntülerinde bile o şampiyonluk isteği işliyor adama...
son dakikadaki penaltı pozisyonu ise tarihte ne ilktir, ne de son olacaktır. kendi takımının lehine bir sonuç çıkarsa böyle hoşgörülü yorumlar yaparsın, takımının aleyhine sonuç çıkarsa sinkaflı cümleleri sıralarsın. o pozisyonda tek kesin olan şey arif'in yerde kıvranırken olayın farkında bile olmadığıdır.
velhasıl bu maçtan alınan galibiyetle galatasaray bitime 5 maç kala 5 puanlık farkı korumuştur. bir sonraki hafta yine inönü stadı'nda oynanan maçta bu sefer beşiktaş-galatasaray maçı oynanmış, hagi'nin 85. dakikada gelen penaltı golüyle alınan beraberlik sonrası puan farkı 5 olarak kalmıştır. iki hafta üst üste penaltı kararıyla aldığımız 4 puan beşiktaşlı duruşu gereği tezahürata çevirilmiş vahap beyaz ahmet çakar şerefsizsin galatasaray metaforu ortaya çıkmıştır.
oysa bu iki maçtan sonraki hafta oynanan karşılaşmada beşiktaş'ın istanbulspor'a 4-3 kaybettiğini kimse hatırlamaz. şimdi sorulsa bu maçlardan sonra bir anlamı yoktur falan derler. oysa beşiktaş o maçı çevirebilmek için götünü yırtmıştır son 15 dakikada. gel gelelim karşılıklı gollerden sonra kazanan istanbulspor olmuştur. bu iki maç beşiktaşlıların olması gerektiğini savunduğu gibi bitse dahil yine şampiyon galatasaray olacaktır.
bu maçta galatasaray parçalı forma-siyah şort kombinasyonu ile çıkmıştır. doksanlı yıllarda kalan en güzel ayrıntılardan biridir bu kombinasyon, sonra zaman içinde denenmez oldu. özellikle o sezon giyilen parçalı forma sarı-kırmızı bir bayrak gibidir. kolları ayrı parçalı, gövdesi ayrı parçalıdır. istanbulspor da ikonik beyaz formasıyla oynamıştır. 5 mayıs 1996 trabzonspor fenerbahçe maçı sonrası "keşke biz maçı kaybetseydik ama o trabzonspor taraftarı intihar etmeseydi " dediği için yüce türk büyüğü ali şen tarafından fenerbahçe'den kovulan oğuz-aykut ikilisi, beşiktaş'ın eskiye çıkardığı gökhan keskin, galatasaray'dan düşen hamza hamzaoğlu, ligin belalılarından gerson candido de paulo, okan buruk'un abisi fuat buruk gibi enteresan bir kadrosuyla sahadaydı. nitekim bu enteresan sentezle oluşturulan kadro ligi 6. bitirip intertoto kupasına gitmeye hak kazanmıştı.
tribünler ise tek kelimeyle şampiyonluk tribünüdür. tıklım tıkış, sivil giyimli, boydan boya boyama pankartlar ve bitmeyen gürültü... özet görüntülerinde bile o şampiyonluk isteği işliyor adama...
