418
maç bittiğinde sinirli, öfkeli ve kızgındım. kime kızacağımı da bilmiyorum ama bu kadar çok pozisyon yakalayıp 89. dakikada yediğimiz golle 3 puanı bırakmayı hazmedemiyorum. zaten malatya süper lig'e çıktığından beri deplasmanda kazanamıyorduk, sonuç yine değişmemiş oldu. bir de biz o golleri kaçırırken gol yiyeceğimiz o kadar barizdi ki sonuç beni gram şaşırtmadı.
maçın tek olumlu tarafı son zamanlarda bu kadar çok pozisyonuna girdiğimiz ilk ve tek maç olma özelliğini taşıması. hücum anlamında ciddi sıkıntı yaşayan bir takım olarak malatya gibi zor deplasmanda bu kadar çok pozisyona girmiş olmamız ne kadar sevindiriciyse bunları değerlendiremeyip elimizdeki 3 puanı vermiş olmak da o kadar üzücü.
ilk yarıda gol attığımız dakikaya kadar maalesef hiçbir şey oynamadık. sahada yine kronikleşmiş yan pas - geri pas galatasaray'ı vardı. malatya ise çok olgun ve tehlikeli ataklar gerçekleştiriyordu ki ömer bayram'ın çizgiye inişi ve ortası sayesinde golü bulduk. golden hemen sonraki 6-7 dakikalık bölümde ise yine çok net fırsatlar yakaladık.
ikinci yarı ise lemina - nagatomo değişikliğinden midir, oyuncuların skoru koruma iç güdüsü müdür bilemiyorum ama iyice geriye yaslandık. karşı karşıya yakaladığımız pozisyonlar dışında yarı sahamıza hapsolarak geçirdik koca 45 dakikayı. tüm bunlara rağmen 4'e 2 yaptığımız kontrayı değerlendirsek maçı yine bitirecektik, üstelik dakikası da çok güzeldi.
şimdi sırf o pozisyona bile sayfalarca yazılır, üzerine saatlerce konuşulur. galatasaray gibi bir takım 3'e 1 - 4'e 2 gibi kontraları kaçırma lüksü olan bir takım değil. kaldı ki deplasmanda 1-0 en tehlikeli skordur. maç 3-4 olsa istediğin kadar laubali davran, itirazım olmaz fakat 1-0'ken o pozisyonu atmak zorundasın. bunu ben kendi nazarımda lemina'ya yazıyorum çünkü çok yavaş kaldı. zaten 30 cm öteye ayağını uzatma dermanı yok.
ayrıca malatya'yı patates tarlasından daha kötü saha zemininden ötürü uyarmayan, bunu iyileştirme şartı koşmayan, destek vermeyen federasyon orada ne yapıyor diye de sormak istiyorum.
maçın tek olumlu tarafı son zamanlarda bu kadar çok pozisyonuna girdiğimiz ilk ve tek maç olma özelliğini taşıması. hücum anlamında ciddi sıkıntı yaşayan bir takım olarak malatya gibi zor deplasmanda bu kadar çok pozisyona girmiş olmamız ne kadar sevindiriciyse bunları değerlendiremeyip elimizdeki 3 puanı vermiş olmak da o kadar üzücü.
ilk yarıda gol attığımız dakikaya kadar maalesef hiçbir şey oynamadık. sahada yine kronikleşmiş yan pas - geri pas galatasaray'ı vardı. malatya ise çok olgun ve tehlikeli ataklar gerçekleştiriyordu ki ömer bayram'ın çizgiye inişi ve ortası sayesinde golü bulduk. golden hemen sonraki 6-7 dakikalık bölümde ise yine çok net fırsatlar yakaladık.
ikinci yarı ise lemina - nagatomo değişikliğinden midir, oyuncuların skoru koruma iç güdüsü müdür bilemiyorum ama iyice geriye yaslandık. karşı karşıya yakaladığımız pozisyonlar dışında yarı sahamıza hapsolarak geçirdik koca 45 dakikayı. tüm bunlara rağmen 4'e 2 yaptığımız kontrayı değerlendirsek maçı yine bitirecektik, üstelik dakikası da çok güzeldi.
şimdi sırf o pozisyona bile sayfalarca yazılır, üzerine saatlerce konuşulur. galatasaray gibi bir takım 3'e 1 - 4'e 2 gibi kontraları kaçırma lüksü olan bir takım değil. kaldı ki deplasmanda 1-0 en tehlikeli skordur. maç 3-4 olsa istediğin kadar laubali davran, itirazım olmaz fakat 1-0'ken o pozisyonu atmak zorundasın. bunu ben kendi nazarımda lemina'ya yazıyorum çünkü çok yavaş kaldı. zaten 30 cm öteye ayağını uzatma dermanı yok.
ayrıca malatya'yı patates tarlasından daha kötü saha zemininden ötürü uyarmayan, bunu iyileştirme şartı koşmayan, destek vermeyen federasyon orada ne yapıyor diye de sormak istiyorum.
