ne dediler

ikili bir eşleşmede liverpool'u alt etmek çok zor. aynı zamanda oyunculuk kariyerimde, kendimi sıkışıp kalmış hissettiğim tek yer anfield'dı. bu arsenal ile başıma gelmişti, beş gol yemiştik. ilk golü atarlar, sonra ikinci gol gelir, uçan kırmızı formalar görürsünüz ve bir bakmışsınız beş olmuş. kendi kendinize, "neler olduğunu bilmiyorum, lütfen oyunu durdurun, çünkü nerede olduğumu bilmiyorum" dersiniz. tribünler üzerinizde çok fazla baskı kurar ve sahadaki yoğunluğu artırırlar. açıklaması zor, ama bu bana asla anfield dışında bir yerde olmadı. barça beni bazı gollerin yenilme biçimi açısından şaşırttı, ama anfield'da ne olduğunu anlamadan beş gol yiyebilirsiniz. ne ispanya'da ne yunanistan'da ne de almanya'da bu hisse sahiptim. old trafford'da bile yoktu.

mikel arteta

dip not: sanırım o gece beşiktaş'ın başına gelenleri şimdi daha iyi anlıyorum. *