94
deplasmanda rahat rahat maç kazandığımız tek sezon 2011-2012 sezonudur. sonrasında gelen sezonlarda bir şekilde hep zorlandık. bence bunun temel nedeni ujfalusi-melo-elmander gibi bir iskeletimizin olmamasıdır. ujfa=tecrübe, melo=isyan etme, elmander=savaşçılık. maicon ile ujfalusi'yi kıyas edemeyiz. diğer yandan futbol aklı olarak fernando'yu daha önde görsem de, melo'nun bir çok özelliği kendisinde yok. zaten elmander gibi santraforu hiç bulamadık. artık fobi midir, takımın kişilik eksikliğimidir ne bilmiyorum ama sorunun temeli sağlam bir omurganın olmamasıdır. ve ne yazık ki düzeleceğine dair çok bir umudum yok. 2017-2018 ve 2018-2019 sezonunda deplasmanda 20 maç oynamışız. yani 1.800 dakika eder. iyi oynadığımız toplam dakika sayısı 250'yi geçmez. bir büyük takım için kabul edilemez bir durum. dün öğleden sonra yiğenim "amca maç*ne olur" diye sordu. 'yeniliriz' dedim. "yok artık amca, akhisar'a da yenilmeyelim" dedi. yani benim artık deplasman maçlarından umudum pek kalmadı. aslına bakarsanız bu sezon* içerde oynadığımız maçlardan da çok memnun değilim. evet skoru buluyoruz ama oyun olarak bazı anlarda çok düştüğümüz oluyor. yani bu takımın daha fazlasını yapması gerekiyor.
