380
günümüz türk toplumunun büyük bir kısmını anlatmada kullanılabilecek bir yayın organıdır aslında kendileri. her ne kadar reddedilse de insanlar kendi takımlarıyla ilgili ya da şöyle genelleyeyim; kendi lehine olabilecek şeylerle ilgili olumlu haberler duyduğunda buna inanma ihtiyacı hisseder (fotomaç'ın geçen gün yaptığı emre akbaba haberini bu platforma taşıyıp, üzerine ciddi şekilde yorum yapan kullanıcılar buna bir örnektir aslında). bunun gazete/dergi/televizyon açısından olan kısmı da şöyledir; insanlar bir süre sonra kendi söyledikleri yalana inanmaya başlarlar.
bir örnek ile açıklayayım; prandelli'nin galatasaray'a transfer olduğu yaz sezonunda galatasaray'ın teknik direktörü henüz belli değildi ve o dönem mustafa denizli'nin ismi galatasaray ile anılıyordu. adını vermeyeyim; spor gazetesi olmayan bir gazetenin spor servisinde çalışırken mustafa denizli-galatasaray birlikteliğine dair bir haber geldi. bunun üzerine editörlerden biri ''mustafa hoca geliyorsa almeida'yı da yanında getirir'' dedi ve hiçbir dayanağı olmadan, yalnızca çıkarıma dayalı bir şekilde almeida'nın galatasaray'ın hedefinde olduğuna dair bir haber paylaştı. o gün, bu haberin doğru olmadığını servisteki herkes biliyordu. problem şurada başlıyor; aradan 2-3 gün geçtikten sonra bu haberi yazan kişi, yalan olduğunu bildiği bu habere inanmaya başlayarak, bunun doğru olduğunu iddia eder hale gelmişti.
bu benim birebir şahit olduğum bir örnek. muhtemelen bunun çok daha fazlası fotomaç ve aspor'un bünyesinde çalışan aykut ince gibi vasıfsız kişiler tarafından gerçekleştiriliyor. bu durum hem sporla ilgili haber veren gazeteleri, hem meslektekilere yönelik bakış açısını hem de sektörü direkt olarak yozlaştırıyor.
nitelikli varsaydığımız kişiler dahi fotomaç ve türevlerinin haberlerini ekranlarına ya da hiçbir zorunluluğu yokken yorumlarına taşıyıp, bu kişilerin değirmenine su taşıyor. bu tip yalanları insanlara umut olarak pompalayan ahlaksızlar sürüsünün söylemiş olduğu yalanları yüzlerine vurarak, onlara daima bunları hatırlatarak toplumun en azından spor seyircisi kısmında farklılık yaratmadığımız müddetçe bu devran böyle devam edecek maalesef.
bir örnek ile açıklayayım; prandelli'nin galatasaray'a transfer olduğu yaz sezonunda galatasaray'ın teknik direktörü henüz belli değildi ve o dönem mustafa denizli'nin ismi galatasaray ile anılıyordu. adını vermeyeyim; spor gazetesi olmayan bir gazetenin spor servisinde çalışırken mustafa denizli-galatasaray birlikteliğine dair bir haber geldi. bunun üzerine editörlerden biri ''mustafa hoca geliyorsa almeida'yı da yanında getirir'' dedi ve hiçbir dayanağı olmadan, yalnızca çıkarıma dayalı bir şekilde almeida'nın galatasaray'ın hedefinde olduğuna dair bir haber paylaştı. o gün, bu haberin doğru olmadığını servisteki herkes biliyordu. problem şurada başlıyor; aradan 2-3 gün geçtikten sonra bu haberi yazan kişi, yalan olduğunu bildiği bu habere inanmaya başlayarak, bunun doğru olduğunu iddia eder hale gelmişti.
bu benim birebir şahit olduğum bir örnek. muhtemelen bunun çok daha fazlası fotomaç ve aspor'un bünyesinde çalışan aykut ince gibi vasıfsız kişiler tarafından gerçekleştiriliyor. bu durum hem sporla ilgili haber veren gazeteleri, hem meslektekilere yönelik bakış açısını hem de sektörü direkt olarak yozlaştırıyor.
nitelikli varsaydığımız kişiler dahi fotomaç ve türevlerinin haberlerini ekranlarına ya da hiçbir zorunluluğu yokken yorumlarına taşıyıp, bu kişilerin değirmenine su taşıyor. bu tip yalanları insanlara umut olarak pompalayan ahlaksızlar sürüsünün söylemiş olduğu yalanları yüzlerine vurarak, onlara daima bunları hatırlatarak toplumun en azından spor seyircisi kısmında farklılık yaratmadığımız müddetçe bu devran böyle devam edecek maalesef.
