147
adamın inançlı olması, dua etmesi, dua edene destek vermesi, sevdiği, iyi olduğunu düşündüğü bir insan için iyi temennilerde buunması neden bu kadar batıyor insanlara anlamıyorum. ne zaman bu kadar tahhümmülsüz olduk? ne zaman bu kadar bizim gibi düşünmeyene hazmedemez olduk? bilemiyorum. ama üzüntü verici bir noktadayız. ortada bir başarı varsa teşvik edici, hiç değilse küçümsemeden hareket etmek daha doğru bence. eğer bir başarıdan daha büyüğü var diye diğerlerini küçümseyeceksek dünyada tek bir başarı var demek olur bu. diğer herşey, diğer herkes başarısız sayılır.
