34
artık zerre umrumda olmayandır. spor; eğlence için yapılır, hayatın monotonluğundan kurtulmak ve de vücudu sağlıklı tutmak esastır. gel gelelim türkiye'nin şu anki halinde spor yaparak ne kafa dağıtabiliriz, ne eğlenebiliriz ne de sağlıklı kalabiliriz. vücudu istediğin kadar diri tut. allah korusun bir bombaya bakıyor iş. bizleri bu hale getirenler utanmalı diyeceğim de o hiç yok.
bugün bir film izledim, amerika'da geçiyordu. insanlar mutlu, ortamlar güzeldi. oturmuşlar bir yeşillik alana, dünyanın keyfini çıkarıyorlardı. müzeleri geziyorlar, araştırmalar yapıyorlardı. sonra düşüncelere daldım. filmin hayatı mükemmelleştiri tavrı mıydı bu, yoksa gerçekte de o insanlar böylesine mutlu muydu? cevap belli tabii. evet, avrupa'da, amerika'da, kanada'da, britanya'da her şey çok güzel, insanlar mutlu, dertleri yok. yok ki hayatlarını eğitime ve bilime adamışlar.
türkiye mi? burada patlayan bombada şehit sayısı 10'dan az ise mutlu oluyor bir kısım. ''ölenle ölünmüyor.'' deyip barlara, diskolara gidiliyor. ateş düştüğü yeri yakıyor ne de olsa.
canımdan çok sevdiğim galatasaray da türk sporu da artık benim için askıdadır. çünkü hem canımdan hem galatasarayımdan çok sevdiğim ''vatanım'' kirli ellerin elinde ve de tehlikededir.
bugün bir derbi oynanacak muhtemelen. 90 dakika sonunda da bir skor çıkacak ortaya. olay çok basit değil mi? 10-0 kazansan ne yazacak, 10-0 kaybetsen ne olacak? yine aynı terane, yine aynı oyunlar, yine verilen canlar. ve ben o insanları, o güzel insanları unutamayacağım.
türk sporu ölmüştür, hem sportif nedenlerle hem siyasi nedenlerle. bu düzen çürümüştür. haa düzene baş mı kaldıracaksın, sakın! hapse girersin!
söylecek sözüm çok, anlatabildiğimse yok denecek kadar az. karambole yaşıyoruz bu ülkede. bazıları sadece eğlenmeyi düşünürken, bizler bir de vatan derdine düşüyoruz. vatanı kurtaracağımızdan da değil ha, elimizden en ufak bir şey gelmez. ama o gökteki al bayrak var ya, işte her şey onun uğruna. allah bu vatanı kaosa sürükleyen herkesin cezasını versin.
bugün bir film izledim, amerika'da geçiyordu. insanlar mutlu, ortamlar güzeldi. oturmuşlar bir yeşillik alana, dünyanın keyfini çıkarıyorlardı. müzeleri geziyorlar, araştırmalar yapıyorlardı. sonra düşüncelere daldım. filmin hayatı mükemmelleştiri tavrı mıydı bu, yoksa gerçekte de o insanlar böylesine mutlu muydu? cevap belli tabii. evet, avrupa'da, amerika'da, kanada'da, britanya'da her şey çok güzel, insanlar mutlu, dertleri yok. yok ki hayatlarını eğitime ve bilime adamışlar.
türkiye mi? burada patlayan bombada şehit sayısı 10'dan az ise mutlu oluyor bir kısım. ''ölenle ölünmüyor.'' deyip barlara, diskolara gidiliyor. ateş düştüğü yeri yakıyor ne de olsa.
canımdan çok sevdiğim galatasaray da türk sporu da artık benim için askıdadır. çünkü hem canımdan hem galatasarayımdan çok sevdiğim ''vatanım'' kirli ellerin elinde ve de tehlikededir.
bugün bir derbi oynanacak muhtemelen. 90 dakika sonunda da bir skor çıkacak ortaya. olay çok basit değil mi? 10-0 kazansan ne yazacak, 10-0 kaybetsen ne olacak? yine aynı terane, yine aynı oyunlar, yine verilen canlar. ve ben o insanları, o güzel insanları unutamayacağım.
türk sporu ölmüştür, hem sportif nedenlerle hem siyasi nedenlerle. bu düzen çürümüştür. haa düzene baş mı kaldıracaksın, sakın! hapse girersin!
söylecek sözüm çok, anlatabildiğimse yok denecek kadar az. karambole yaşıyoruz bu ülkede. bazıları sadece eğlenmeyi düşünürken, bizler bir de vatan derdine düşüyoruz. vatanı kurtaracağımızdan da değil ha, elimizden en ufak bir şey gelmez. ama o gökteki al bayrak var ya, işte her şey onun uğruna. allah bu vatanı kaosa sürükleyen herkesin cezasını versin.
