felipe melo

2 şubat 2014 galatasaray bursaspor maçı başladı. maçtan önce bizimkiler feci gazda diye düşünüyorum, başlar başlamaz boğacaz heralde diye de ekliyorum kendimce. ama bir bakıyorum ki maç beklediğim gibi başlamıyor.yine hücumda etkisiziz ,organize olamıyoruz,ciddi atak yok, tutuğuz, yine canım sıkılıyor.ancak oyunda bir adam var ki tek başına bursa ya gider yapmakta , üstüne üstüne gitmekte, adam kızgın, isyankar, hırslı ,korkusuz, alayına gider yapmakta... ta ki 13. dakika geldiğinde bu çılgın yeter ulan dercesine topu ayağına alıp tüm savunma hattının karşısına geçer ve üstüne üstüne gider, gider de gider , hızlanır bir anda siyahi oğlanın yanından öyle bir geçer ki oğlan milan da oynadığına pişman olur, ezilir büzülür. hatta öyle ezilir utanır ki o hareketten ve maçın devamında da götü toparlayamaz...dur şimdi adamı unutmayalım.. adam öyle bir geçer ki bursaspor savunmasının içinden, savunma yarılır açılır , yanar, yıkılır... adamın o hızda ilerlerken bile gözleri şahin gibi içeriyi süzüyor. sonra o kalabalıkta parlayan biri var içerde. ışık gibi gözleri alıyor parıltısı.. öyle bir yanaşıyor ki son darbeyi vuracak belli , vurdu mu yatıracak sere serpe.. hah işte bizim adam da topu öyle güzel bırakır ki parıldayana o da öyle temiz sürer bıçağını acısız sancısız bitirir bu bi kaç dakikalık eziyeti.....

ah be melo yaman savaşçı. yedin ya lan bursa'yı...