44
90'lı yılların rüzgarını ardına almış, son nefesini de 2000'de vermiş ruhtur.
bu ruhun galatasaray'da bir daha tam anlamıyla geri gelmemiş olmasının çeşitli sebepleri var elbette. en büyük düşman paranın futbolun, futbolcunun önüne geçmiş olmasıdır. yalnızca galatasaray ekseninde değerlendirmek yanlış olur. şöyle bir diğer ülkelere de göz attığımızda artık "sürpriz" şampiyonların, yıllardır süren ivmelerini doruğa çıkartıp büyük başarılar kazanmış takımların artık olmadığını görüyoruz.
futbol genel çerçevede metalaşmıştır. parayı veren düdüğü çalar anlayışı bazı ülke ve takımlarda işe yarasa da, bizim gibi ülkelerde işe yaramayacaktır. bu ruhun geri kazanılması çabasına mı girilmeli yoksa ünal aysal'ın ağzından düşürmediği profesyonelleşme, futbolu bir iş gibi görme perspektifine mi adapte olunmalı sorusu büyük bir ikilemde bırakmaktadır bizleri.
fatih terim bu ruhun yaşatılması adına iyi işler yapmaktaydı. ünal aysal ile de tam bu noktada çeliştikleri bariz. bu ikilemin aşılamaması durumu devam ettikçe ülkemizde hiçbir takım büyük başarılara imza atamayacaktır, bu çok bariz.
şöyle bir toparlayacak olursak 2000 ruhu adı üstünde 2000 ruhudur. 90'lı yılların naifliği ile vücut bulmuştur. neredeyse tüm dünya futbolunda ortadan kalkmıştır. bizim de artık manevi ruh olgusuyla mı yoksa maddi profesyonellik olgusuyla mı hareket edeceğimizi bir an evvel belirlememiz gerekmektedir.
bu ruhun galatasaray'da bir daha tam anlamıyla geri gelmemiş olmasının çeşitli sebepleri var elbette. en büyük düşman paranın futbolun, futbolcunun önüne geçmiş olmasıdır. yalnızca galatasaray ekseninde değerlendirmek yanlış olur. şöyle bir diğer ülkelere de göz attığımızda artık "sürpriz" şampiyonların, yıllardır süren ivmelerini doruğa çıkartıp büyük başarılar kazanmış takımların artık olmadığını görüyoruz.
futbol genel çerçevede metalaşmıştır. parayı veren düdüğü çalar anlayışı bazı ülke ve takımlarda işe yarasa da, bizim gibi ülkelerde işe yaramayacaktır. bu ruhun geri kazanılması çabasına mı girilmeli yoksa ünal aysal'ın ağzından düşürmediği profesyonelleşme, futbolu bir iş gibi görme perspektifine mi adapte olunmalı sorusu büyük bir ikilemde bırakmaktadır bizleri.
fatih terim bu ruhun yaşatılması adına iyi işler yapmaktaydı. ünal aysal ile de tam bu noktada çeliştikleri bariz. bu ikilemin aşılamaması durumu devam ettikçe ülkemizde hiçbir takım büyük başarılara imza atamayacaktır, bu çok bariz.
şöyle bir toparlayacak olursak 2000 ruhu adı üstünde 2000 ruhudur. 90'lı yılların naifliği ile vücut bulmuştur. neredeyse tüm dünya futbolunda ortadan kalkmıştır. bizim de artık manevi ruh olgusuyla mı yoksa maddi profesyonellik olgusuyla mı hareket edeceğimizi bir an evvel belirlememiz gerekmektedir.
