4
the great depression'ı da en iyi anlatan film. aslında bir spor filmi olmasına rağmen russel crowe'u yıllar sonra bile hammal olarak hatırlamama vesile olmuştur.
arkadaşına kırık elini foreman'e söylememesini isteyip kırıl elle aynı arkadaşıyla balyalara kanca saplayıp limanda hamallık etmesini izlediğimde en son ne zaman ağladığımı hatırlamayan beni ağlatmıştı. hele bir de menajeri ve arkadaşı ile olan konuşması muazzamdır:
elektrik faturasını ve ısınma parasını kazandıkları maçtan sonra sokak ortasında yengesinin sosyal yardımdan haftalık almasına gerek kalmadığını söyleyip faturaları öde diye parayı uzatışı ve birbirlerine sarılıp "bizim paramız" kazandığımız para deyip hem ağlamaları hem de şükretmeleri muazzamdı.
gerçek bir hikaye oluşuysa çok daha etkileyici hakkaten adam bir kahraman. tam bir cindrella hikayesi...
arkadaşına kırık elini foreman'e söylememesini isteyip kırıl elle aynı arkadaşıyla balyalara kanca saplayıp limanda hamallık etmesini izlediğimde en son ne zaman ağladığımı hatırlamayan beni ağlatmıştı. hele bir de menajeri ve arkadaşı ile olan konuşması muazzamdır:
elektrik faturasını ve ısınma parasını kazandıkları maçtan sonra sokak ortasında yengesinin sosyal yardımdan haftalık almasına gerek kalmadığını söyleyip faturaları öde diye parayı uzatışı ve birbirlerine sarılıp "bizim paramız" kazandığımız para deyip hem ağlamaları hem de şükretmeleri muazzamdı.
gerçek bir hikaye oluşuysa çok daha etkileyici hakkaten adam bir kahraman. tam bir cindrella hikayesi...
