25 kasım 2015 atletico madrid galatasaray maçında tribünde yanıma
juventus taraftarı bir italyan oturdu. e tabi meşhur karlı maçı
* anımsatarak, ehehe nası koyduk'a falan getirdim konuyu, çocuk bundan istifade, ilk maçı
*, 1-0'dan 2-1'e getirdikleri anda
umut bulut denen bir hıyarın çıkıp heveslerini kursaklarında bıraktıklarını söyledi. sonrasında umut'u takip etmişler, bi kabiliyet görememişler ama bir kere kursak olmuştu onlara.
aynı şekilde,
schalke 04'ün de fişini çeken adamdı umut şampiyonlar ligi 2.tur maçımızda.
biraz daha geriye gidersek, yeni transfer olduğunda, ilk süper kupa maçında
fenerbahçe'ye 2 gol atarak aslında epey iyi başlamıştı
galatasaray kariyerine umut.
ardından, çalkantılı bir dönemde yaşadığı formsuzluk sebebiyle hedef haline geldi. neredeyse tüm galatasaray taraftarlarını bezdirmişti ki, maalesef
13 mart 2016 ankara patlamasında babasını kaybettikten sonra, tüm insanlara aslında bir nevi ders vermiş oldu.
ne olursa olsun, hayat, futboldan üstün değildi. kimsenin formsuz diye, kötü oynuyor diye, bir futbolcuya sövmeye hakkı yoktu.
kimi görsem, kiminle konuşsam, umut'a söyledikleri hakkında pişman.
başı sağolsun. başımız sağolsun.