false 9'da hakkında güzel bir yazdı yazılmış. dilimiz döndüğünce çevirelim.
http://www.thefalse9.com/...e-jose-mourinho.htmlyalnız sadece yazar arkadaşın değil benimde eklediğim şeyler var. ona göre
inter ile son yılların en etkileyici zaferlerinden birine imza atalı neredeyse 8 yıl geçti. maçtan sonra o meşhur kutlamayı yaptığı zafer.
https://m.youtube.com/watch?v=rgX0StRq6zk bugün ise futbol dünyası hala barcajax düşünce okuluna veya düşüncesine bir cevap arıyor.
ve tüm dünya barcelona tanrılarının önünde diz çökmüş ve dünyayı fethini izlemekte.
tum olumsuzluklar ve özgüven sorununa rağmen, mourinho hala bunun üstesinden gelebilir. her şeye rağmen geçen yıl united ile uefa kupasını kazandı.
bu sezon yaptığı açıklamalardan sonra bir futbol sever olarak asla onu savunmam. bana göre zaten aralarında ki savaşı pep çoktan kazandı bile. ve gelecekte ona ait.
mourinho takımlarınin olayı çoğu zaman reaksiyondur. ama pep'in futbol fikrine anti tez olarak otobüs park etmeyi suremezsiniz. önceden böyle değildi mourinho.
mesela 2004'de chelsea'nin başına geçtiğinde. epl 4-4-2 ile domine edilmiş, wenger son güzel yıllarını yaşıyor, chelsea 50 yıldır ligi kazanamıyor. peki mourinho ne yaptı ? 4-4-2'nin zaafiyetini gördü, ortaya 3 savaşçı orta saha koydu kenarlara ise etkili uzayan kanat oyuncuları ve blow! tıpkı porto'da yaptığı gibi. o zamanlar şahsen ben chelsea'nin asla yenileyecegini düşünüyordum maç izlerken. en yetenekli takım onlar değildi. ama kesinlikle en akıllı futbolu onlar oynuyordu. inanılmaz hızlılardı, alan daraltma hücum pres olayında muthislerdi.
zola ve desailly'nin oynadığı, sempatik takım chelsea birden müthiş bir takıma dönüştü. hem de üst düzey yıldız transfer ederek değil. duff, kezman gibi adamlarla. lampard'ı en iyi orta saha oyuncularından birine dönüştürerek. drogba gibi bir efsane çıkararak.
mourinho 4-3-3 ona verdiği avantajı şöyle anlatıyor;
'' eğer orta saha üçgen bir ortasaham varsa (makalele'nin başı olduğu) klasik 4-4-2'ye karşı her zaman avantaj elde ederim. çünkü orta fazladan bir adamım var. hat arasında ki makelele eğer kimse baskıya gelmezse (nasıl gelsin 2v3 durumu var bölgede kanattan gelirse biri kanat boş kalacak ) bütün sahayı görebilir. saf 4-4-2 ile bunu durduramazsıniz.''
2005-2006 sezonunda manchester united'ı 3-0 dağıttıkları maç bunun en güzel örnegi.
gene aynı şekilde 2005'de ronaldinho lu, cruyff ekolünün en büyük temsilcisi barcelona'yi 4-2 yendikleri maçta aynı şekilde.
bu iki maç tiki taka zaferi ile sonuçlanmadı. ve kimse bu maçlar için chelsea’nin defansif oynadığını söyleyemez. aksine oldukça cesurlardı.
ama son iki yıla bakacak olursak bazı maçlar haricinde (o da 2. chelsea dönemi zaten) mou hiçbir büyük maça atak düşüncesi ile çıkmadı. şimdi ise bu maçlara genelde korkakça yaklaşıyor. atak yaptırmıyor, takımının kendi oyununa güvenmiyor, karşı tarafın güçlü yönlerinden korkuyor. buna en güzel örnek 2017-2018 sezonunda kaybettikleri city maçı. tamam city cidden üstün bir takım. ama her büyük maçta aynı şeyi yapıyor. hata yapmaktan korkuyor, oyuncularına, onların oyun tarzına yeteneklerine güvenmiyor.
oyuncularına güvenmeden nasıl kazanabilirsin ?
sezonun ortasındayız ve dönüp baktığımızda şl’de bir guardiola dominasyonu göreceğiz gibi. rakipler bile bunu bilip saygı duyuyor. ofansif anlamda epl tarihinin en iyi takımlarından biri ve böyle devam ederse en iyi bile olabilirler. yola başladığında çoğu insan onun methodundan şüpheliydi ama sonuca baktığımızda her şey apaçık ortada.
city takımı guardiola’nın düşüncesini çok iyi sahaya yansıttı. evet defansta hala bir karmaşıklık var. ama büyün oyuncular 2 sene öncelinden çok daha iyi yerde. şuradan anlayın d. silva ve de bruyne öylesine mükemmel ki fernandinho ve sterling’in gelişiminden çoğu kişi bahsetmiyor bile. doğru teknik direktör oyuncusundan nasıl yararlanacağını, onu nereye koyacağını, ne görev vereceğini bilir. ve iyisini alır.
tıpkı mou’nun zamanında drogba, maicon, sneijder, lampard, makelele, lucio, cambiasso’da yaptığı gibi. liste baya kabarık.
lampard bir keresinde şunu söylemişti:
tam anlamıyla çömezdik. ve o ilk geldiğinde hepimiz 24-25 civarındaydık ve hiçbir şey kazanmamıştık o bize yapabileceğimizi söyledi ve peşinden gittik.
bugün united’da kimin gelişim gösterdiğini söyleyebiliriz ? lingard ve herrera belki. birde manchester’ın mavi tarafına bakın. neredeyse hepsi!
geçen yıl uefa’da ajax’ı yendikten sonra pep’e şu şekilde gönderme yaptı;
‘’bu zafer mütevazi insanlar ve pragmatik futbol için rakibinin dez avantajlarını bulup, oradan vuranlar için. şiir futbolda kazanamaz. ‘’
bahsettiği mütevazi insanlar arasında kendisi yok. porto’dan ayrılılalı uzun zaman oldu çünkü. pragmatizm konusunda ise itirazım yok ama bu pragmatizmin gelişmesi, çağa ayak uydurması gerekiyor.
2011’de acaba bu barcelona nasıl durdurulacak diye pek çok kişi düşünüyordu. 2005’de rijkaard, ronaldinho’nun barcelonasına yapılan yeniden yapılabilir mi ? üstelik bu sefer messi’de var. bunun ilk işaretlerini real döneminde verdi. (ilk 20 dk rakip sahada baskı ve kontra atak üzerine olan düzel ama kimse 2013’de bayern’in yaptığını yapamadı. (panzer değil tank!!)
aslında heynckes’in yaptığı bir nevi mou’nun planını mükemmel işlemesiydi. özellikle chelsea’deyken yaptığı; fiziksel anlamda güçlü orta saha, rakip saha presi ve etkili kontra atak. bu şekilde resmen barcelonayı sahadan sildiler. ve bunu cruyff’un futbol düşüncesi ile yapmadılar. topun olduğu yere kaosu muhteşem bir şekilde yaydılar.
belki de mou tekrardan bunu yapmalı. kalenin önüne dizilip top kapıp çıkmaya çalışmak yerine.
edit:kaynak eklendi.
