ortalama bir akpliden daha fazla terörist veya vatan haini olmayan, türk futbol tarihinin gelmiş geçmiş en büyük golcüsüdür. tanımı bu kadar açık ve nettir benim için. dürüstlük ve tutarlılık yanı tartışma konusudur evet, bu kavramların öyle kolayca atfedilebileceği bir karakteri olduğunu ben de düşünmüyorum. ancak hepimizin bildiği bir gerçek vardır ki belirli kritik tarihlerde hakim ideoloji yanında saf tutsaydı şu an kaçak hayatı yaşamayacaktı. bir dönem
emre belözoğlu'nun gol attıktan sonra yapmayı adet edindiği rabia işaretini herhalde insan hakları adına falan yaptığını düşünecek kadar saf değilsinizdir diye umut ediyorum. o hareket bu saf tutuşların en pik noktalarından biridir ki emre şu an sokakta bu kadar rahat dolanabiliyor hatta süper lig'de takım çalıştırabiliyorsa, tüm bunları o saf tutuşa borçludur. hakan şükür de benzer hareket etmiş olsa şu an onu da gayet benzer noktalarda görmeye devam edecektik, konu bu kadar basit aslında. daha birçok isim üzerinden birçok olayla örnekler de çoğaltılabilir. hakan şükür kendi etmiş kendi bulmuş ve başına gelenleri de sonuna kadar hak etmiş bir insandır. ancak bu onun türk futbol tarihinin gelmiş geçmiş en büyük golcüsü olduğu gerçeğini de değiştirmemektedir. burada yanlış olan tek şey, sadece onun günah keçisi hâline getirilmiş olmasından ibarettir. çünkü ne idiğü belirsiz tarikatlarla, cemaatlerle, gruplarla, oluşumlarla -adına ne derseniz deyin- tüm bunlarla işi olan, bunlarla iş tutan, bunları besleyen, bunlara ufacık bile katkısı olan, bunlara göz yuman herkesin ama herkesin başına en az hakan şükür kadar, bana göre ondan bile daha beter şeyler gelmelidir. bahsettiğim şey elbette evrensel hukuk normları dâhilinde olan şeyler, yanlış anlaşılmasın. neden böyle düşünüyorum, bunun cevabı tee 1925'de fikirlerine çok değer verdiğim bir insan tarafından şu şekilde verilmiş çünkü:
"efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, türkiye cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar memleketi olamaz. en doğru, en gerçek tarikat, medeniyet tarikatıdır."
Kariyer Sonu
