18194
8. bitirilmiş ve hatta komple çöküş yaşanmış bir sezonun ardından bir kaleciye o dönemde o yatırımı yapanların vizyonuna sahip olmayanlar şimdi herhangi birine bonservis vermeye çekinip zorunlu olmayan opsiyonlarla kiralık anlaşma kovalıyorlar, sommerleri gündeme getiriyorlar. ne yazık.
18195
uzun bir tatilin ardından tekrar sizlerle bir arada olmak ne kadar güzel olsa da, tatildeyken galatasaray'ın futbolcudan öte bir efsanesi olan muslera'yı farklı bir takımda görmek, beni hem derinden üzdü hem de mutlu etti.
yıllarca sayısız kurtarışıyla bizi ayağa kaldıran, son dakikalarda gerçekleştirdiği mucizelerle maçlar kazandıran ve spiker atasözlerine "son anda muslera" sözünü kazandıran muslera'ya veda ederken içimiz buruk olsa da gönlümüz rahattı. belki de ilk defa bir galatasaray efsanesiyle bu kadar olgun, bu kadar içten ve bu kadar hakkını vererek vedalaştık. her ayrıntısıyla, her kareyle yaşanmaya değer anlar hafızalarımıza kazındı.
oyundan çıkarken omuzlara alındı; tıpkı bir zamanlar metin oktay’ın omuzlarda taşındığı gibi. kızı, tribünlere adını anons etti, bir babanın başına gelebilecek en gurur verici anlardan biriydi belki de. ardından gala havasında geçen bir veda töreni... basın toplantısında ettiği son sözler, kazandığı kupalarla verdiği pozlar, yılların birikimiyle süzülen o gözyaşları… muhtemelen şu an burada unuttuğum, değinmeyi atladığım daha nice an, nice duygu var. ama bir şey çok net o da galatasaray muslera’yı, muslera da galatasaray’ı layıkıyla uğurladı.
“yaşanması gereken yaşandı. şimdi bitmesi gerektiği için bitiyor. her şey olması gerektiği gibi oldu.” muslera’ya veda etmek, hele ki bizim yaş grubumuzdaki taraftarlar için, yalnızca bir futbolcuya elveda demek değil. çocukluğumuza ilk tribün anılarımıza veda etmek gibi.
çünkü bizler muslera’dan öncesini pek net hatırlamayız. evet, leo franco gibi isimleri anımsıyoruz ama gerçek bilinçle tribünde yerimizi aldığımızda, evimizin duvarına poster astığımızda, konsolda oyun açtığımızda, sahada hep muslera vardı. o geldiğinde 8-9 yaşlarındaydık, bugünse 22 olduk. arada geçen 13-14 yılda biz büyürken, muslera da yalnızca galatasaray’ın kalecisi değil bizim gözümüzde çocukluğumuzun temsilcisi oldu.
hoşça kal çocukluğum, efsanemiz... senden imzalı forma alabilme şansına sahip olduğum için çok şanslıyım, bir ömür en güzel köşemde saklayacağım.
